กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น
日本国自衛隊
ธงกองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น
เหล่า	กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น  กองกำลังป้องกันตนเองทางทะเลญี่ปุ่น  กองกำลังป้องกันตนเองทางอากาศญี่ปุ่น
กองบัญชาการ	โตเกียว
ผู้บังคับบัญชา
จอมทัพ	นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น ฟูมิโอะ คิชิดะ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม	ยาซูกายู ฮามาดา
ผู้บัญชาการเสนาธิการ	พลเอก โยซีฮีเด โยซีดา
กำลังพล
อายุเริ่มบรรจุ	18–32ปี มีคุณสมบัติเหมาะสมสำหรับการเข้ารับราชการทหาร
ประชากร วัยบรรจุ	27,301,443 ชาย, อายุ 18–49 (ปี 2010), 26,307,003 หญิง, อายุ 18–49 (ปี 2010)
ประชากร ฉกรรจ์	22,390,431 ชาย, อายุ 18–49 (ปี 2010), 21,540,322 หญิง, อายุ 18–49 (ปี 2010)
ประชากรวัยถึงขั้น ประจำการทุกปี	623,365 ชาย (ปี 2010), 591,253 หญิง (ปี 2010)
ยอดประจำการ	247,150 (2018) (ranked 24th)
ยอดสำรอง	56,000 (2018)
รายจ่าย
งบประมาณ	US$47.3 พันล้าน (2018)[1] (ranked 8th)
ร้อยละต่อจีดีพี	0.9% (2020)
อุตสาหกรรม
แหล่งผลิตในประเทศ	รายชื่อ Defense industry of Japan มิตซูบิชิเฮฟวีอินดัสทรีส์ Mitsubishi Electric Fuso (company) โตโยต้า Kawasaki Heavy Industries IHI Corporation Japan Marine United Mitsui Engineering & Shipbuilding NEC Japan Radio Company Toshiba ฟูจิตสึ Oki Electric Industry Koito Manufacturing Howa Chugoku Kayaku Toray Industries Idemitsu Kosan Daicel Asahi-Seiki Manufacturing ShinMaywa Japan Steel Works Subaru Corporation MinebeaMitsumi Komatsu Limited Yamaha Motor Company Kayaba Industry [2]
แหล่งผลิตนอกประเทศ	ออสเตรเลีย  ฝรั่งเศส  เยอรมนี  อิตาลี  สวีเดน[3]  สหราชอาณาจักร  สหรัฐ
บทความที่เกี่ยวข้อง
ประวัติ	ประวัติศาสตร์ทางทหารของญี่ปุ่น กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น
ยศ	ยศทหาร ลำดับเกียรติเครื่องอิสริยาภรณ์

กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 自衛隊; โรมาจิ: じえいたい; ทับศัพท์: Jieitai; จิเอไต) หรือ JSDF บางครั้งเรียกว่า JSF หรือ SDF เป็นบุคลากรจากประเทศญี่ปุ่นที่ถูกจัดตั้งขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงเพื่อแทนที่กองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นที่ถูกยุบ และฝ่ายสัมพันธมิตรยึดครองญี่ปุ่น ในเวลาหลังสงคราม กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่นถูกใช้งานในเฉพาะภายในประเทศมีหน้าที่ในการป้องกันประเทศอธิปไตยชาติเพียงอย่างเดียวและไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิบัติภารกิจในต่างประเทศ ยกเว้นในสถานการณ์ที่เป็นการป้องกันตนเองในขอบเขตที่จำกัดเท่านั้น แม้อาจมีภารกิจในต่างประเทศในปฏิบัติการรักษาสันติภาพ แต่ล่าสุดในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 ครม.ญี่ปุ่นได้ตีความรัฐธรรมนูญมาตรา 9 ของรัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่นใหม่สรุปได้ว่า กองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นจะสามารถส่งทหารไปปฏิบัติภารกิจการป้องกันตนเองร่วมได้(Collectvie-Self Defence) ตามมติของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติเพื่อปกป้องชาติหนึ่งจากการถูกรุกราน โดยญี่ปุ่นจะสามารถไปช่วยเหลือชาติพันธมิตรใกล้ชิดที่ถูกโจมตีได้ หากการโจมตีนั้นเป็นภัยคุกคามต่อการดำรงอยู่ของญี่ปุ่นและไม่มีวิธีอื่นในการปกป้องชีวิตชาวญี่ปุ่น

ในด้านการพัฒนาอาวุธ ในรธน.ญี่ปุ่นถูกกำหนดห้ามพัฒนาอาวุธในเชิงรุก ส่วนในด้านการห้ามส่งออกอาวุธนั้น แม้ญี่ปุ่นจะเป็นผู้กำหนดขึ้นเองเมื่อปีพ.ศ. 2510 แต่ในวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557 ญี่ปุ่นได้ผ่อนคลายกฎห้ามส่งออกอาวุธ โดยสามารถส่งออกอาวุธและมีส่วนร่วมในการผลิตอาวุธกับนานาชาติได้ แต่ญี่ปุ่นจะไม่ส่งออกอาวุธให้แก่ประเทศที่ตกอยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง หรืออาจเป็นภัยคุกคามต่อสันติภาพและความมั่นคงของนานาชาติ นอกจากนี้ การจำหน่ายอาวุธก็จะต้องเป็นไปเพื่อส่งเสริมสันติภาพสากลคือต้องเป็นยุทโธปกรณ์ที่ไม่ใช่เพื่อสังหาร และเป็นประโยชน์ต่อความมั่นคงของญี่ปุ่นเอง^[4][5]

ส่วนในด้านการสนันสนุนกองกำลังต่างชาติ ในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 รัฐบาลญี่ปุ่นประกาศแก้ไขกฎบัตรว่าด้วยการสนับสนุนต่างชาติ โดยสามารถมอบทุนสนับสนุนภารกิจของกองกำลังต่างชาติที่มิใช่การสู้รบ^[6]

หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองที่ญี่ปุ่นพ่ายแพ้สงครามต่อสหรัฐอเมริกา ทำให้สหรัฐเข้ามาควบคุมกำลังทหารของญี่ปุ่น และทำให้ญี่ปุ่นต้องร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาใหม่โดยมีข้อห้ามว่า ไม่อนุญาตให้ญี่ปุ่นทำสงครามกับประเทศใด ๆ เลยเว้นแต่กระเพื่อป้องกันประเทศตนเอง ที่สำคัญคือไม่มีศาลทหารและกระทรวงกลาโหม

บุคคลที่เข้ามาทำงานในกองกำลังป้องตนเองพวกเขาจะเรียกตนเองว่าเจ้าหน้าที่กองกำลังป้องกันตนเอง ซึ่งทั้งหมดเป็นพลเรือนมิใช่ทหาร ถึงแม้ว่าญี่ปุ่นจะจัดตั้งกระทรวงกลาโหมขึ้นมาเมื่อปี พ.ศ. 2550 แต่ว่าก็ยังคงชื่อไว้ว่า กองกำลังป้องกันตนเอง

ในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 ครม.ญี่ปุ่นได้ตีความรัฐธรรมนูญมาตรา 9 ของรัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่นใหม่ โดยญี่ปุ่นมีสิทธิส่งกำลังทหารไปร่วมรบเพื่อปกป้องชาติพันธมิตร

มีนายกรัฐมนตรีเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองกำลังป้องกันตนเอง และในวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2550 ก็ได้มีการจัดตั้งกระทรวงกลาโหมครั้งแรกหลังสงครามโลกครั้งที่สอง^[7]

งบประมาณกลาโหมญี่ปุ่น ถือว่าใหญ่เป็นอันดับ 7ของโลก 4.98 ล้านล้านเยน (ราว 1.39 ล้านล้านบาท)

กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น JSDF มีจำนวนบุคลากรในปี ค.ศ. 2005 มีจำนวน 239,430 นาย แบ่งเบ็น

• กองกำลังป้องกันตนเองทางบกจำนวน 147,737 นาย
• กองกำลังป้องกันตนเองทางทะเลจำนวน 44,327 นาย
• กองกำลังป้องกันตนเองทางอากาศจำนวน 45,517 นาย

วิทยาลัยป้องกันประเทศญี่ปุ่น (National Defense Academy of Japan หรือ "โบเอได") เป็นสถาบันการศึกษาหลักที่ผลิตนายทหารแก่กองกำลังป้องกันตนเองของญี่ปุ่นทั้งสามเหล่า นอกจากการเรียนภาษาญี่ปุ่น1ปีแล้ว นักเรียนนายร้อยจะศึกษาที่ NDA 4ปี โดย NDA นี้จะรวมนักเรียนทั้งสามเหล่าทัพ (JGSDF, JMSDF และ JASDF) ไว้ร่วมกันในที่แห่งเดียวที่ NDA นั้นเปิดรับสุภาพสตรีเข้ารับการศึกษาเช่นเดียวกับผู้ชายตั้งแต่ปี 1992โดยมีจำนวนราวร้อยละ10ของนักเรียนทั้งหมด การฝึกศึกษาไม่ต่างกัน พักที่ตึกนอนตึกเดียวกัน (แต่คนละชั้น) แต่เกณฑ์บางอย่างเช่นการทดสอบร่างกายจะต่างกัน

• ปืนสั้น
  • มินีแบ-P9
    มินีแบออกใบอนุญาตการผลิต สวิตเซอร์แลนด์ SIG Sauer P220
  • เฮคเลอร์แอนด์คอช-SFP9(แบบใหม่)

• ปืนเล็กยาวจู่โจม
  • โฮวา ไทป์-64 (7.62×51 มม. นาโต)
  • โฮวา ไทป์-89 (5.56×45 มม. นาโต)
  • โฮวา ไทป์-20 (แบบใหม่)(5.56×45 มม. นาโต)

• กองทัพบก
  • รถถัง ไทป์ 90
  • รถถัง ไทป์ 10
  • ปืนครก ไทป์ 99 155 mm
  • M270 MLRS

• กองทัพเรือ
  • เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์ชั้นอิสุโหมะ
  • เรือพิฆาตชั้นคงโง(AWS)
  • เรือดำน้ำชั้นโสะอุริวอุ
  • ชินเมวะ ยูเอส-2

• กองทัพอากาศ
  • มิตซูบิชิ เอฟ-2
  • มิตซูบิชิ เอฟ-15เจ
  • ล็อกฮีด มาร์ติน เอฟ-35 ไลท์นิง 2
  • เอ็มไอเอ็ม-104 แพทริออต

ด ค ก กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น
กองกำลังป้องกันตนเอง ภาคพื้นดินญี่ปุ่น (กองทัพบก) กองกำลังป้องกันตนเอง ทางทะเลญี่ปุ่น (กองทัพเรือ) กองกำลังป้องกันตนเอง ทางอากาศญี่ปุ่น (กองทัพอากาศ)

ด ค ก บทความเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น
ประวัติศาสตร์	ก่อนประวัติศาสตร์ ยุคหินญี่ปุ่น ยุคโบราณ ยุคโจมง ยุคยาโยอิ ยุคโคฟุง ยุคคลาสสิก ยุคอาซูกะ ยุคนาระ ยุคเฮอัง ยุคเจ้าขุนมูลนาย ยุคคามากูระ ยุคมูโรมาจิ ยุคอาซูจิ–โมโมยามะ ยุคเอโดะ ยุคใหม่ บากูมัตสึ จักรวรรดิญี่ปุ่น ยุคเมจิ ยุคไทโช ยุคโชวะ การยึดครองญี่ปุ่น หลังการยึดครอง ยุคเฮเซ ยุคเรวะ
ภูมิศาสตร์	สิ่งแวดล้อม ภูมิภาค เขตมหานคร เขตการปกครอง จังหวัด อำเภอ นคร เมือง หมู่บ้าน ที่อยู่ เกาะ ทะเลสาบ แม่น้ำ มรดกโลก
การเมือง	จักรพรรดิ (รายพระนาม) ราชวงศ์ นายกรัฐมนตรี (รายนาม) คณะรัฐมนตรี กระทรวง สภานิติบัญญัติแห่งชาติ เลือกตั้ง พรรค ตุลาการ นโยบายการคลัง นโยบายการต่างประเทศ ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ สิทธิมนุษยชน กลาโหม (อากาศ ภาคพื้นดิน ภาคพื้นสมุทร)
เศรษฐกิจ	ขั้นปฐมภูมิ การผลิต แรงงาน การสื่อสาร คมนาคม เงินเยน ธนาคาร พลังงานแสงอาทิตย์ การจัดอันดับนานาชาติ
สังคม	สุนทรียศาสตร์ ประชากร ลูกจ้างสตรี อาชญากรรม การศึกษา มารยาท การพนัน อาคารสงเคราะห์ ภาษา มาตราชั่งตวงวัด กฎหมาย ตำนาน ชื่อ ศาสนา บุหรี่ กีฬา เพศ สตรี วัฒนธรรม การ์ตูนญี่ปุ่น (อนิเมะ / มังงะ) สถาปัตยกรรม ศิลปะ บอนไซ ภาพยนตร์ อาหาร เทศกาล คติชน นิทาน สวน เกชะ เกม อิเกะบะนะ ความน่ารักในวัฒนธรรม วรรณกรรม ศิลปะการต่อสู้ ดนตรี อนเซ็ง / เซนโต พิธีชงชา โทรทัศน์ ละคร
หมวดหมู่ สถานีย่อย โครงการวิกิ