Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1972 roku – czterdzieste siódme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Richarda Nixona, a wiceprezydentem na drugą kadencję został Spiro T. Agnew.

Zbliżając się do wyborów prezydenckich w 1972 roku, urzędujący prezydent podjął kroki, mające zapewnić mu prawicowy elektorat^[1]. Nixon sprzeciwił się m.in. desegregacji rasowej w autobusach szkolnych i możliwości przerywania ciąży, a także obniżył wymaganą granicę wiekową do czynnego prawa wyborczego^[2]. Bez przeszkód uzyskał nominację Partii Republikańskiej, oddając szefowanie swojej kampanii, wiceprezydentowi Spiro Angew^[1]. W Partii Demokratycznej nadal istniały spore podziały, podobnie jak cztery lata wcześniej^[1]. Początkowo najsilniejszym kandydatem był George Wallace, ale został on postrzelony podczas wiecu wyborczego i sparaliżowany, co zmusiło go do wycofania kandydatury^[1]. Ostatecznie nominację prezydencką uzyskał liberalny senator George McGovern^[1]. Jego zmienne poparcie dla swojego pierwszego współkandydata Thomasa Eagletona, a także sprzeczne deklaracje ws. reform społeczno-gospodarczych nie przysporzyło mu popularności^[1]. Jego kampanią usiłowali jeszcze sterować bossowie demokratów, ale spotkało się to z niepowodzeniem^[1]. Kandydatem Amerykańskiej Partii Niezależnych został John Schmitz^[3]. Pomimo wzrostu bezrobocia i kontynuacji nielubianej wojny wietnamskiej Nixon wygrał znaczącą przewagą w głosowaniu powszechnym^[1]. Zdaniem historyków, sukces kandydata republikanów był bardziej wyrazem wotum nieufności wobec McGoverna niż zaufaniem dla Nixona^[4].

• 
  John Schmitz

• 
  George McGovern
• 
  Sargent Shriver

• 
  John Hospers
• 
  Theodora Nathan

• 
  Richard Nixon
• 
  Spiro Agnew

Głosowanie powszechne odbyło się 7 listopada 1972^[3]. Nixon uzyskał 60,7% poparcia, wobec 37,5% dla McGoverna i 1,4% dla Johna Schmitza^[3]. Ponadto, niecałe 290 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[3]. Frekwencja wyniosła 55,1%^[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Nixon uzyskał 520 głosów, przy wymaganej większości 270 głosów^[6]. Na McGoverna zagłosowało 17 elektorów, a na Johna Hospersa – 1^[6]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Agnew, uzyskując 520 głosów, wobec 17 dla Sargenta Shrivera i 1 dla Theodory Nathan^[6].

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).