Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1872 roku – dwudzieste drugie wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Ulyssesa Granta, a wiceprezydentem został Henry Wilson.

W początkach lat 70. XIX wieku ideały rekonstrukcji kraju zaczęły słabnąć^[1]. Dodatkowo nadużycia finansowe w administracji publicznej, łapownictwo i alkoholizm prezydenta, spowodowały bunt w szeregach republikanów^[1][2]. Dysydenci tacy jak: Carl Schurz, Charles Francis Adams czy Gideon Welles założyli ruch Liberalnych Republikanów, głoszący idee wolnego handlu, protekcjonizmu i zdecydowany sprzeciw wobec kontynuacji polityki Granta^[3]. Na majowej konwencji w Cincinnati ustalili program zakładający wycofanie wojsk z dawnych terenów konfederackich, amnestię i reformę służby publicznej, a swoim kandydatem na prezydenta mianowali Horace’a Greeleya^[3]. Poparcia Greeleyowi udzieliła także Partia Demokratyczna^[4]. Delegaci Partii Republikańskiej w pierwszym głosowaniu udzielili poparcia Ulyssesowi Grantowi, a jego nominatem wiceprezydenckim został Henry Wilson^[2].

• 
  Charles O'Conor

• 
  Benjamin Gratz Brown

• 
  Horace Greeley
• 
  Thomas Hendricks

• 
  Ulysses Grant
• 
  Henry Wilson

Głosowanie powszechne odbyło się 5 listopada 1872^[5]. Grant uzyskał 55,7% poparcia, wobec 43,9% dla Greeleya i 0,3% dla Charlesa O’Conora^[5]. Ponadto, nieco ponad 5000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[5]. Frekwencja wyniosła 71,3%^[6]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 12 lutego 1873^[7]) Grant uzyskał 286 głosów, przy wymaganej większości 177 głosów^[8]. Ponieważ Greeley zmarł trzy tygodnie po wyborach powszechnych, 66 elektorów, którzy zamierzali na niego zagłosować, oddało głosy na innych kandydatów^[2]. Thomas Hendricks uzyskał 42 głosy, a Benjamin Gratz Brown – 18^[8]. Dwaj pozostali kandydaci otrzymali po kilka głosów^[8]. Decyzją Izby Reprezentantów 3 elektorskie głosy oddane na Greeleya zostały unieważnione^[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Henry Wilson, uzyskując 286 głosów wobec 47 dla Benjamina Gratza Browna^[8]. Pozostałych siedmiu kandydatów uzyskało po kilka głosów^[8].

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
• Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).