Wolinia
| wieś | |
.jpg) Pałac von Puttkamerów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
357[2] |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
76-220[3] |
| Tablice rejestracyjne |
GSL |
| SIMC |
0744781 |
Położenie na mapie gminy Główczyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |
 54°36′55″N 17°32′27″E/54,615278 17,540833[1]
| |
Wolinia (kaszb. Wòlëmò lub też Wòlëniô[4], niem. Wollin[5]) – stara wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce na pograniczu pradoliny Łeby.
Wieś jest siedzibą sołectwa Wolinia, obejmującego również miejscowość Pękalin.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa ma pochodzenie słowiańskie i charakter dzierżawczy. Jej struktura morfologiczna jest nieprzejrzysta; powstała przez dodanie do nazwy osobowej Wola (Wolebor, Wolimir) formantu *-nь[6]. Friedrich Lorentz odnotował formy nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Vʉ̀ɵ̯lämɵ (wraz z nazwami mieszkańców: Vʉ̀ɵ̯lämjȯu̯n, Vʉ̀ɵ̯lämjȯu̯nkă „wolinianin, wolinianka”)[7] oraz kabackich: Vu̯oləmu̯o, Vu̯oləńω[8]. Niemiecka nazwa Wollin jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[6].
Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Wòlëniô[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś wzmiankowana w 1313 r. Dobra wolińskie od 1457 roku do 1888 roku należały do rodziny Puttkamerów, później przeszły w posiadanie rodu Filipa von Braunschweiga z Podola Wielkiego i pozostawały w rękach tej rodziny aż do 1945 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- barokowy pałac z parkiem i ogrodem zbudowany przez Puttkamerów z połowy XIX wieku w miejscu dawnego grodziska. Budowę zespołu pałacowo–parkowego rozpoczęto w XV wieku, w II połowie XVIII wieku pałac został gruntownie przebudowany i uzyskał formę zbliżoną do współczesnej. Pałac składa się z budynku głównego i dwóch symetrycznie rozmieszczonych parterowych skrzydeł bocznych zwieńczonych szczytami o rokokowej dekoracji. Do czasów współczesnych zachowało się piętrowe skrzydło północne oflankowane wieżami nierównej wysokości o łamanych hełmach oraz piętrowe skrzydło wschodnie zaakcentowane flistym naczółkiem i pozostałosci skrzydła zachodniego[10]. Ogród otaczający pałac założony został na wzór francuski. Do dziś zachowało się wiele rzadkich okazów drzew, między innymi cisy i dziewięć pomników buków. Pozostały także ruiny neogotyckiego grobowca dawnych właścicieli. W sąsiedztwie pałacu zachował się zespół folwarczny z XVIII i XIX wieku[11].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Inne miejscowości z prefiksem Wolin: Wolin
- Białogarda
- Cecenowo
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 150546
- ↑ Gmina w liczbach [online], www.glowczyce.pl [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-30] (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1489 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Friedrich Lorentz, Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Instytut Zachodnio-Słowiański przy Uniwersytecie Poznańskim, 1923, s. 153 (pol.).
- ↑ Dr F. Lorentz "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
- ↑ a b Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 117.
- ↑ Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch: zweiter Teil: P-Z : Orts- und Personennamen. Nachträge, Unsichere Wörter, Sankt Petersburg: Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, 1912, s. 1535.
- ↑ Friedrich Lorentz, Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Poznań: Instytut Zachodniosłowiański, 1923, s. 153.
- ↑ Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 224, ISBN 978-83-62137-50-3.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 231, ISBN 978-83-7495-133-3.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 311, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Części wsi | |
| Zniesione osady | |
| Nieoficjalne przysiółki wsi |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
