Technika śledcza
Technika śledcza, technika kryminalistyczna – dział kryminalistyki, zajmujący się opracowywaniem metod oraz szukaniu nowych środków wykorzystywanych w walce z przestępczością[1]. Składa się ona z następujących działów:
- mechanoskopia
- daktyloskopia
- grafologia
- fonoskopia
- traseologia
- osmologia
- badanie mikrośladów
- badanie DNA
- fotografia kryminalistyczna
- balistyka
- w miarę rozwoju nauki i techniki powstają kolejne działy.
- cheiloskopia
Np. fonoskopia powstała tuż po masowym zastosowaniu w życiu codziennym magnetycznego zapisu dźwięku (magnetofon). W Polsce fonoskopia rozwinęła się dopiero w drugiej połowie lat 80. XX wieku.
Celem techniki śledczej jest ustalenie sprawcy przestępstwa lub metody, narzędzia przez niego zastosowanego, albo jeśli to niemożliwe, potwierdzenie, że przestępstwo miało miejsce (zabezpieczono czyste dyplomy ukończenia studiów i potwierdzono, że są wydrukowane przez fałszerzy).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Hanausek, Karol Sławik, Wprowadzenie do kryminalistyki i kryminologii, wyd. I, Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza „BRANTA”, 1995, s. 13, 24, ISBN 83-86605-15-4.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
