For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Tarczeń.

Tarczeń

Tarczeń
Ilustracja
Tarczeń wirgiński
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

obrazkowate

Podrodzina

Aroideae

Rodzaj

tarczeń

Nazwa systematyczna
Peltandra Raf.
J. Phys. Chim. Hist. Nat. Élément 89: 102 (1819)
Zasięg
Mapa zasięgu

Tarczeń[3] (Peltandra Raf.) – rodzaj półwodnych roślin zielnych, należący do rodziny obrazkowatych, liczący dwa gatunki endemiczne: Peltandra sagittifolia, pochodzący z południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, oraz tarczeń wirgiński (Peltandra virginica), pochodzący z południowo-wschodniej Kanady oraz środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Średniej wielkości rośliny zielne tworzące skupiska.
Korzenie
Grube, włókniste korzenie przybyszowe.
Łodyga
Podziemne, rosnące pionowo kłącze.
Liście
Ogonki liściowe różowe z zielonymi kropkami, o długości 31–59 cm (P. sagittifolia) lub zielone do purpurowo-zielonych o długości 38–98 cm (tarczeń wirgiński). Blaszki liściowe nietarczowate, strzałkowate lub oszczepowate, z zaokrąglonym lub spiczastym kończykiem, z 3 żyłkami pierwszorzędowymi i równoległymi żyłkami drugorzędowymi (nerwacja pierzasta). W przypadku gatunku P. sagittifolia blaszki jasnozielone o wymiarach 8–31×4–11 cm; u tarcznia wirgińskiego blaszki ciemniejsze, o wymiarach 9–57×5–15 cm.
Kwiaty
Roślina jednopienna. Przed wypuszczeniem liści roślina tworzy kilka kwiatostanów, typu kolbiastego pseudancjum, o długości 5–12 cm (P. sagittifolia) lub 7×25 cm (t. wirgiński). Szypułki o długości 20–56 cm (P. sagittifolia) lub 30–58 cm (P. virginica). Pochwa kwiatostanu wydłużona, zwinięta w dolnej części i otwarta w górnej; biała i szeroko rozwarta (P. sagittifolia) lub zielona z białymi lub żółtawymi brzegami wąsko uchylona (t. wirgiński). Cylindryczna kolba, w dolnej części, ukrytej w zwiniętym fragmencie pochwy, pokryta kwiatami żeńskimi. Położone wyżej kwiaty męskie oddzielone są od żeńskich paskiem prątniczek. Luźne prątniczki występują czasem również na wierzchołku kolby. W przypadku gatunku P. sagittifolia długość kolby stanowi 50% długości pochwy; w przypadku tarcznia wirgińskiego kolba jest zawsze dłuższa, ale nie przekracza długością pochwy. Kwiaty męskie składają się z 3–5 pręcików złączonych w płaskie, tarczowate synandrium, na krawędzi którego znajduje się 6-10 pylników, uwalniających pyłek przez por na wierzchołku. Kwiaty żeńskie z 1-komorowymi zalążniami, zawierającymi 1 amfitropowy zalążek (do 4 zalążków w przypadku tarcznia wirgińskiego). Zalążnie otoczone są przez 4–5 mięsistych i łuskowatych prątniczek. Szyjki słupka wzniesione, krótkie, grube. Znamiona słupka małe, położone na szczycie szyjek.
Owoce
Zwisający, kulisty, otoczony skórzastą pochwą owocostan składa się z czerwonych (P. sagittifolia) lub zielonych do purpurowo-zielonych (t. wirgiński) jagód, zawierających nasiona otoczone galaretowatą substancją. Nasiona bez bielma.
Gatunki podobne
Rośliny z rodzaju kolokazja, od których różni się przede wszystkim brakiem tarczowatych blaszek liściowych, oraz rośliny z rodzaju Typhonodorum, od których różni się brakiem pseudołodygi stworzonej przez pochwy liściowe oraz synandrycznymi kwiatami męskimi.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Rozwój
Byliny, hemikryptofity[4], helofity[5], kwitnące od przeważnie późną wiosną i latem. Kwiaty gatunku P. virginica zapylane są przez muchówki z gatunku Elachiptera formosa. Kwiatostany służą tym owadą jako miejsce rozmnażania i składania jaj. Larwy muchówek żerują na fragmencie kolby pokrytym kwiatami męskimi, który gnije po przekwitnieniu roślin. Głównym składnikiem aromatu wydzielanego przez rośliny jest 1,3,6-trimetylo-2,5-dioksabicyklo[3.2.1.]nonan[6].
Siedlisko
Gatunek P. sagittifolia zasiedla wyłącznie kwaśne gleby (średnie pH 4,8) na wysokości do 60 m n.p.m. Tarczeń wirgiński zasiedla mokradła, torfowiska, bagna, bagna i rowy z wodą słodką lub o lekkim nasoleniu, występuje również wzdłuż brzegów stawów, rzek i jezior. Występuje na wysokości 0–1200 m n.p.m.
Bioindykacja
Części naziemne i nasiona tarcznia wirgińskiego są składnikiem diety baribali[7].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 28, 112.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj z plemienia Peltandreae, podrodziny Aroideae, rodziny obrazkowatych[2][8].

Nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]
Toponimia nazwy naukowej
Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów pelte (tarcza) i andros (mężczyzna) i odnosi się do kształtu kwiatów męskich roślin tego rodzaju[9].
Nazwy zwyczajowe
W języku angielskim gatunek P. sagittifolia określany jest jako spoon flower lub white arrow arum, a tarczeń wirgiński jako arrow arum, green arrow arum lub tuckahoe.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Rośliny jadalne
Oba gatunki roślin z rodzaju tarczeń są jadalne. W przypadku gatunku P. sagittifolia spożywane są korzenie i owoce. Owoce i korzenie muszą być dobrze ugotowane lub wysuszone przed spożyciem, w celu pozbycia się szczawianu wapnia. W przypadku tarcznia wirgińskiego jadalne są kwiatostany, korzenie i nasiona. Z mąki uzyskanej z wysuszonych nasion piecze się chleb o smaku ciasta kukurydzianego i kakao. Kolba kwiatostanu, po ugotowaniu, jest bardzo smaczna. W celu pozbycia się toksyczności indianie gotują ją przez około 9 godzin. Korzenie obu gatunków są bogate w węglowodany i mogą być używane jako zamiennik mąki[10].
Rośliny ozdobne
Rośliny z rodzaju tarczeń, w szczególności t. wirgiński są stosowane do ozdoby brzegów oczek wodnych i stawów. Wymagają stanowiska słonecznego. Pojemniki z roślinami powinny być umieszczane płytko pod powierzchnią wody. Są to rośliny wolno rosnące i nieagresywne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-06-29] (ang.).
  3. Nazwa polska według: (1) Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach. Kraków. 1900. (2) Erazm Majewski: Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich. Warszawa. 1894. (3) Ignacy Rafał Czerwiakowski: Opisanie roślin jednolistniowych lekarskich i przemysłowych. Kraków. 1852.
  4. R. Govaerts i D.G. Frodin: World Checklist of Araceae (and Acoraceae). The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2002. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  5. A. Haigh et al.: CATE Araceae. Peltandra. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  6. Joseph M. Patt. The floral odour of Peltandra virginica contains novel trimethyl-2,5-dioxabicyclo[3.2.1]nonanes. „Phytochemistry”. 31 (2), s. 487-491, 1992. Elsevier Ltd.. DOI: 10.1016/0031-9422(92)90022-I. (ang.). 
  7. Foods of black bears in Florida. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).
  8. L.I. Cabrera et al. Phylogenetics relationships of aroids and duckweeds (Araceae) inferred from coding and noncoding plastid DNA. „American Journal of Botany”. 95(9), s. 1153-1165, 2008. DOI: 10.3732/ajb.0800073. (ang.). 
  9. Helmut. Genaust: Etymologisches Wörterbuch der botanischen Pflanzennamen. Basel: Birkhäuser Verlag, 1996. ISBN 3-7643-2390-6. (niem.).
  10. Plants For a Future. [dostęp 2010-06-29]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dennis W. Magee, Harry E. Ahles: Flora of the Northeast: A Manual of the Vascular Flora of New England and Adjacent New York. Univ. of Massachusetts Press. ISBN 1-55849-577-0. (ang.).
  • Flora of North America: north of Mexico. New York: Oxford University Press, 1993, s. 135-137. ISBN 0-19-513729-9. (ang.).
  • Peltandra. „Flora of North America”. 22. [dostęp 2010-06-29]. (ang.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Tarczeń
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?