Sprawiedliwość reprodukcyjna – prawo do nieposiadania dzieci, prawo do posiadania dzieci, prawo do rodzicielstwa w bezpiecznym i zdrowym środowisku. Pojęcie łączy ze sobą terminy prawa reprodukcyjne i sprawiedliwość społeczna i zakłada, że każda osoba potrzebuje określonych zasobów, by realizować swoje prawa reprodukcyjne, np. dostępu do służby zdrowia czy edukacji seksualnej informującej na temat środków kontroli urodzin^[1]. Pojęcie zakłada, że dostęp do tych zasobów jest prawem człowieka a państwa nie mogą ograniczać jednostkom kontroli nad decyzjami w kwestii reprodukcji^[2].

Koncepcja została stworzona w latach 90. XX wieku i jest rozwijana przez Sister Song^[3] , organizacje stworzoną przez Luz Rodriguez i Lorettę Ross^[4]. Motywacją dla stworzenia tej idei był sprzeciw czarnych feministek wobec białych feministek, które skupiały się na „wyborze reprodukcyjnym”^[4]. Krytyka wskazywała, że pojęcie wyboru koncentruje się wyłącznie na zdolności kobiety do zapobiegania poczęciu czy macierzyństwu^[4]. Zwolenniczki koncepcji sprawiedliwości reprodukcyjnej zgadzały się, że dostępność i legalność aborcji jest kluczowa dla godności i bezpieczeństwa kobiet, dodawały jednak, że samo to nie jest wystarczającym warunkiem do osiągnięcia godności i zdrowia, równie istotne są takie kwestie jak dostęp do służby zdrowia, mieszkań czy edukacji seksualnej^[4]. W myśl koncepcji sprawiedliwości reprodukcyjnej prawo do posiadania dzieci i macierzyństwa w odpowiednich warunkach jest równie istotne, jak prawo do nie posiadania dzieci^[4].

• Polityka jednego dziecka

• Loretta Ross: Reproductive justice: an introduction. Oakland: California University of California Press, 2017. ISBN 978-0-520-28818-8.
• Reproductive Justice.
• dub: Szczerze i bez lęku o sprawiedliwości reprodukcyjnej. wyborcza.pl, 2009-10-24. [dostęp 2019-11-24].