Siła Plancka – pochodna jednostka siły, w naturalnym systemie jednostek oznaczana jako F_P.

${\displaystyle F_{P}={\frac {E_{P)){l_{P))}={\frac {c^{4)){G))\approx }$ 1,21027 × 10⁴⁴ N

gdzie: ${\displaystyle E_{P))$ – energia Plancka, ${\displaystyle l_{P))$ – długość Plancka, c – prędkość światła w próżni, G – stała grawitacji.

Siła Plancka jest to siła, która jest potrzebna, aby masę Plancka rozpędzić do prędkości pozwalającej jej pokonać długość Plancka w czasie Plancka. Siła Plancka odgrywa ważną rolę w teorii strun jako podstawowe naprężenie. W ogólnej teorii względności siła Plancka to czynnik, przez który należy podzielić gęstość energii, aby otrzymać zakrzywienie czasoprzestrzeni.

• F. Wilczek, Scaling Mount Planck Physics Today czerwiec 2001 HTML