Shah Azizur Rahman
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 września 1989 |
| Premier Bangladeszu | |
| Okres |
od 15 kwietnia 1979 |
| Przynależność polityczna |
Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu |
| Poprzednik |
Mashiur Rahman |
| Następca |
Ataur Rahman Khan |
Shah Azizur Rahman (beng. শাহ আজিজুর রহমান; ur. 23 listopada 1925 w Kusztiji, zm. 1 września 1989 w Dhace) – bangladeski prawnik i polityk, premier Bangladeszu w okresie 15 kwietnia 1979 – 24 marca 1982[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia z języka angielskiego i literatury anglojęzycznej na Uniwersytecie w Kalkucie oraz studia prawnicze na Uniwersytecie w Dhace. Udzielał się politycznie od czasów studenckich, m.in. działał w ruchu na rzecz utworzenia Pakistanu. Był przeciwnikiem ruchu na rzecz statusu języka bengalskiego. W 1962 bez powodzenia ubiegał się o mandat w Zgromadzeniu Narodowym Pakistanu, ostatecznie został wybrany do Zgromadzenia trzy lata później. W 1964 przystąpił do Ligi Awami, z której został wykluczony w 1970 za działania sprzeczne z dyscypliną partyjną. W tym samym roku bez powodzenia kandydował w wyborach do Zgromadzenia Narodowego. Był jednym z obrońców w sprawie spisku z Agartali[1].
W 1971, gdy ludność Pakistanu Wschodniego podjęła zbrojną walkę o niepodległość prowincji, Shah Azizur Rahman był przewodniczącym delegacji Pakistanu na sesję Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych[2], gdzie sprzeciwiał się secesji kraju[3]. Po wyzwoleniu został aresztowany, wyszedł na wolność w 1973 dzięki amnestii[1].
W 1978 prezydent Ziaur Rahman mianował go ministrem pracy i przemysłu[1]. Shah Aziz został też wiceprzewodniczącym Nacjonalistycznej Partii Bangladeszu[1]. W 1979 został wybrany do Zgromadzenia Narodowego[1]. Po śmierci premiera Mashiura Rahmana w tym samym roku[3], prezydent mianował jego następcą Shaha Aziza, który otrzymał również tekę ministra oświaty[4]. Rząd Shaha Aziza został obalony w 1982 przez przewrót wojskowy gen. Hossaina Mohammada Ershada[5].
Władał językami bengalskim, angielskim, urdu, perskim i arabskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Muazzam Hussain Khan: Rahman, Shah Azizur. Banglapedia. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
- ↑ Syed Badrul Ahsan: The Bengalis who let us down in 1971. The Daily Observer, 2014-10-25. [dostęp 2021-06-10].
- ↑ a b Sumit Mitra: Bangladesh: Silent moves. India Today, 1979-04-30. [dostęp 2021-06-10].
- ↑ Świat w przekroju. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1980, s. 392. ISSN 0137-6799.
- ↑ Ajoy Bose: Martial law after coup in Bangladesh. The Guardian, 1982-03-25. [dostęp 2021-06-10].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
