Roman Zawistowski

Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1902 Warszawa
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1987 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser, kierownik i dyrektor teatrów, wykładowca akademicki
Lata aktywności	1922–1970
Odznaczenia

Roman Zawistowski (ur. 28 stycznia 1902 w Warszawie, zm. 9 lipca 1987 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, kierownik teatrów i wykładowca akademicki.

Uczęszczał do Miejskiej Szkoły Dramatycznej w Krakowie. W latach 1922–1927 należał do zespołu Reduty; najpierw w Warszawie, a następnie w Wilnie. W międzyczasie, w sezonie 1924/1925 występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W kolejnych latach grał i reżyserował w Poznaniu (Teatr Nowy 1927-1929, Teatr Polski 1933-1937) oraz w Warszawie (Teatr Ateneum 1930-1933, Teatr Malickiej 1937-1938, Cyrulik Warszawski 1937-1938). W 1939 roku powrócił do Poznania, gdzie reżyserował w Teatrze Polskim, będąc jednocześnie słuchaczem Wydziału Sztuki Reżyserskiej PIST w Warszawie.

W 1944 roku występował i reżyserował w krakowskim Teatrze Powszechnym. Po zakończeniu wojny przeniósł się do Katowic, gdzie grał na deskach Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Następnie w okresie 1945-1949 pracował w Krakowie (Teatr Powszechny, Miejskie Teatry Dramatyczne), by na kolejne lata powrócić do Katowic (1949-1954). Tam głównie reżyserował, a w latach 1951-1954 był kierownikiem artystycznym Teatru Śląskiego. W kolejnych latach pracował w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie jako dyrektor i kierownik artystyczny (1954-1957), Teatrze Polskim w Warszawie jako reżyser (1957-1962) oraz ponownie w Katowicach jako dyrektor i kierownik artystyczny (1962-1965). Przez kolejne lata (1965-1970) reżyserował gościnnie, m.in. w Warszawie. Wystąpił w dwóch audycjach Teatru Polskiego Radia (1951, 1956) oraz wyreżyserował dwa spektakle Teatru Telewizji (1958, 1963).

Jeszcze przed II wojną światową działał jako pedagog, wykładając w Instytucie Reduty (1931). W 1945 roku prowadził zajęcia z gry aktorskiej w Szkole Dramatycznej przy Teatrze Śląskim w Katowicach. Przez kolejne lata (1946–1947, 1949–1950, 1955–1957) wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie m.in. inscenizację, reżyserię i grę, a w okresie 1955–1957 był dziekanem Wydziału Reżyserii uczelni. Natomiast w latach 1957-1970 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, gdzie prowadził zajęcia z gry aktorskiej, recytacji zbiorowych oraz techniki. W 1970 roku przeszedł na emeryturę.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 249-5-2)^[1].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1953
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1954
• nagrody państwowe III stopnia za reżyserię przedstawień w Teatrze Śląskim w Katowicach – 1952, 1953,
• Puchar Przechodni czytelników "Kuriera Polskiego" dla najlepszego przedstawienia (Mazepa Juliusza Słowackiego) – 1958
• II Ogólnopolski Festiwal Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w 1962 roku – II nagroda za inscenizację i reżyserię sztuki Maskarada Michaiła Lermontowa
• nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki – 1969

• Rok pierwszy (1960) – Pielewicz, dowódca oddziału milicji, później burmistrz
• Panienka z okienka (1964)
• Nieznany (1964) – Uzbek Szarip

• Roman Zawistowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-07-01] .

• Roman Zawistowski w bazie filmpolski.pl