Polka (cz. půlka „połowa”) – powszechny w wielu krajach taniec ludowy, w metrum 2/4, w szybkim tempie. Wielu etnografów i etnochoreologów wskazuje na czeskie pochodzenie tańca^[1]. Jest też uważany za tradycyjny ludowy taniec polski już w XIX w., znany we wszystkich regionach etnograficznych, z Podhalem włącznie (polka sądecka)^[2].

Polka powstała w około 1822 roku, zyskała popularność na całym świecie, szczególnie w Polsce, Niemczech i we Włoszech. Obok walca była bardzo popularnym tańcem towarzyskim w XIX w.

Nazwa pochodzi od czeskiego słowa půlka, oznaczającego „połowę”. Po powstaniu listopadowym zmieniono ją na polka na cześć Polaków lub na cześć polskiej śpiewaczki Esmeraldy.^{[potrzebny przypis]}

Najsłynniejsi twórcy polek to: Bedřich Smetana, Antonín Dvořák, Stanisław Moniuszko, Piotr Czajkowski, Igor Strawinski, Dmitrij Szostakowicz.

Polka-mazurka – odmiana polki w metrum mazurka (3/4) będąca połączeniem jego rytmu i figur tanecznych polki.

Polka wraz z mazurkiem i habanerą dały początek wczesnym wersjom tanga (patrz tango milonga).

Światowy rozgłos zyskała polka Modřanská polka – Škoda lásky, którą skomponował Jaromír Vejvoda.