Walc – taniec wirowy pochodzenia niemieckiego o umiarkowanym tempie, w metrum 3/4 oraz budowie okresowej. Za prototyp walca uchodzą tzw. taniec niemiecki (niem. Deutscher Tanz, Deutsche) w takcie 3/8 oraz pokrewne lendler, Steirischer (zwany w Polsce sztajerkiem), Dreher czyli obracany oraz Roller czyli toczony.

Walc był początkowo tańcem podmiejskim, którego tańczono tylko w podrzędnych lokalach. Tempo tańca początkowo było wolne, wirowano na jak najmniejszej przestrzeni, czyli w miejscu i to uchodziło za dowód kunsztu tanecznego. Z przedmieść walc wkroczył do sal balowych i do salonów mieszczańskich, a nawet arystokracji, kiedy w 1786 po raz pierwszy odtańczono na scenie teatru wiedeńskiego walca w operze Una cosa rara Vicente Martína y Solera. Później walce komponowane były przez wielu kompozytorów romantycznych m.in. Walc Des-dur op. 64 nr 1 Chopina, Suita Śpiąca Królewna Czajkowskiego czy Capriccio-Valse E-dur Wieniawskiego.

• walc wiedeński – dość żywe tempo, ruch wirowy,
• walc angielski – tempo wolne, nastrojowa, romantyczna melodia,
• walc francuski (walc musette) – dość żywe tempo, często przy akompaniamencie akordeonu^[1].
• Boston – tempo wolne, posuwiste ruchy, odmiana walca angielskiego.

• muzykotekaszkolna.pl/wiedza/gatunki/walc/