Piotr Adamczewski

Piotr Adamczewski (2011)
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1942 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 marca 2016 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz, krytyk kulinarny
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Jerzy Adamczewski (ur. 19 maja 1942 w Warszawie^[1], zm. 12 marca 2016^[2] tamże^[3]) – polski dziennikarz, redaktor i krytyk kulinarny, związany m.in. z tygodnikiem „Polityka”, autor książek kulinarnych.

Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim^[2] (zakończone w 1966 absolutorium bez magisterium). W latach 1964–1970 pracował w „Sztandarze Młodych”, kolejno jako reporter, zastępca kierownika działu, sekretarz redakcji nocnej, w latach 1971–1975 był sekretarzem redakcji tygodnika „Kulisy” (dodatku do „Expressu Wieczornego”), od 1975 do końca 1980 w tej samej roli pracował w tygodniku „Kultura”. Od 1971 do 1981 należał do PZPR^[4]. W 1981^[4] został sekretarzem redakcji tygodnika „Polityka”, zastępując Dariusza Fikusa^[4][5]. Odszedł z tego pisma wraz z grupą innych pracowników, wkrótce po ogłoszeniu stanu wojennego^[5]. W 1982 przez pewien czas pracował jako inspicjent w Teatrze Narodowym w Warszawie. Jeszcze w tym samym roku został sekretarzem redakcji tygodnika „Radar”. Funkcję tę pełnił do 1984, kiedy to powrócił do „Polityki”, w 1986 ponownie objął stanowisko sekretarza redakcji tego pisma^[4]. W latach 90. został, razem z Andrzejem Garlickim, krytykiem kulinarnym pisma, prowadząc w nim rubrykę „Za stołem”. Przy tekstach związanych z kulinariami współpracował również z Krzysztofem Mroziewiczem, Michałem Radgowskim oraz swoją żoną Barbarą Adamczewską^[5]. W kolejnych latach związał się także z radiem Tok FM, w którym prowadził z Marcinem Wojciechowskim program Kuchnie świata^[6], a następnie autorską audycję kulinarną Na apetyt... Adamczewski!^[7]. Występował jako ekspert kulinarny w programach Pytanie na śniadanie, Kawa czy herbata?, a także w stacjach TVN i TV4^[2].

Ukończył szkołę sommelierów w Bordeaux^[2]. Jako reporter podróżował po większości kontynentów, zbierając z podróży materiały do swoich książek^[2][8][9].

Był autorem takich pozycji książkowych jak Wielki świat od kuchni, Smakosz wędrowny, Męskie gotowanie, Krwawa historia smaków, Rok na talerzu oraz Wielka księga drinków i koktajli. Współautor dziesięciu przewodników po restauracjach Warszawy i okolic pt. Za stołem^[10]. Wraz z Markiem Kalbarczykiem stworzyli książkę kucharską dla niewidomych pt. Smak na koniuszkach palców^[11][12]. W latach 2006–2016 regularnie prowadził blog „Gotuj się” poświęcony przepisom i anegdotom kulinarnym, przeczytanym książkom czy wspomnieniom z podróży^[9].

W 1980 wystąpił w dramacie obyczajowo-psychologicznym Bez miłości, w reżyserii Barbary Sass jako redaktor działu społecznego tygodnika „Kultura i My”^[1].

W 1997 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[13].

Syn Władysława i Krystyny^[3]. Był żonaty z Barbarą Adamczewską – dziennikarką^[4] i autorką książek kulinarnych^[8]. Mieli jedno dziecko^[8] – córkę Agatę^[14].

Zmarł w Warszawie 12 marca 2016^[2]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim^[5] (kwatera 35A–1–16).