For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Ota Pavel.

Ota Pavel

Ota Pavel
Otto Popper
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1930
Praga

Data i miejsce śmierci

31 marca 1973
Praga

Narodowość

czeska

Język

czeski

Dziedzina sztuki

proza

Muzeum artysty

Buštěhrad

Ważne dzieła

Śmierć pięknych saren

Strona internetowa

Ota Pavel, właśc. Otto Popper (ur. 2 lipca 1930 w Pradze, zm. 31 marca 1973 tamże) – czeski pisarz, dziennikarz i reporter sportowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako trzeci, najmłodszy syn żydowskiego komiwojażera Leo Poppera. Wczesne dzieciństwo spędził w Pradze, potem jego rodzina przeprowadziła się do rodziców ojca do Buštěhradu (w miasteczku tym obecnie znajduje się jego muzeum).

W czasie II wojny światowej jego ojciec oraz bracia, Jiří i Hugo, zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego, on zaś z matką Herminą, która była Czeszką, pozostał w Buštěhradzie. W wieku trzynastu lat pracował jako górnik w kopalni w Kladnie. Po skończonej wojnie szczęśliwie wrócili żywi jego ojciec i bracia, on zaś skończył szkołę handlową i językową (egzamin maturalny złożył w 1960 w szkole średniej dla pracujących).

Krótko trenował hokejową młodzież w praskim klubie Sparta. Od 1949 roku zatrudniony został jako komentator sportowy w Czechosłowackim Radiu (pracę tę załatwił mu przyjaciel brata z obozu Auschwitz-Birkenau, Arnošt Lustig), pracował również jako reporter sportowy w czasopismach Stadion i Československý voják. Od 1964 roku jego reportaże-opowiadania o tematyce sportowej, w których podkreślał wartości psychologiczne i moralne rywalizacji sportowej[1], zaczęły ukazywać się także w formie książkowej.

W lutym 1964 roku, na zimowych igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku zapadł na ciężką chorobę psychiczną (zdiagnozowaną jako cyklofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna z elementami schizofrenii[2]). W roku 1966 przyznano mu rentę inwalidzką.

Walcząc z chorobą szukał oparcia przede wszystkim na łonie przyrody, przy łowieniu ryb. Nie przestał pisać – w tym czasie powstały jego najsłynniejsze dzieła, wspomnienia z dzieciństwa i młodości. W tej autobiograficznej prozie można odnaleźć świadomy zapis konkretu egzystencjalnego, dotknięcia elementarnych problemów istnienia, czyli koegzystencji śmierci i życia, a także akceptacji przez człowieka porządku natury[3].

Grób Oty Pavla

Z choroby nigdy się nie podniósł, w 1973 zmarł na zawał serca. Pochowany jest, razem z rodzicami, w części żydowskiej Cmentarza Olszańskiego w Pradze.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Reportaże i opowiadania o tematyce sportowej

[edytuj | edytuj kod]
  • Dukla mezi mrakodrapy (1964)
  • Plná bedna šampaňského (1967)
  • Cena vítězství (1968) – wybór z dwóch pierwszych książek
  • Pohár od Pánaboha (1971), wyd. pol.: Puchar od Pana Boga (2017),
  • Syn celerového krále (1972)
  • Pohádka o Raškovi (1974), wyd. pol.: Bajka o Raszku (2009),
  • Pohádka o Raškovi (1974) / Cena vítězství (1968), wyd. pol: Bajka o Rašce i inne reportaże sportowe (2016)

Proza autobiograficzna

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce obie książki wydawane są łącznie pod tytułem Śmierć pięknych saren (1976, 1978, 1988, 1998, 2011) oraz pod tytułem Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami (2015)

Pośmiertnie wydane wybory

[edytuj | edytuj kod]
  • Fialový poustevník (1977)
  • Sedm deka zlata (1980)
  • Veliký vodní tulák (1980)
  • Zlatí úhoři (1985, 1991 – wydanie rozszerzone)
  • Výstup na Eiger (1989)
  • Mám rád tu řeku (1989)
  • Jak šel táta Afrikou: Povídky (1994), wyd. pol.: Jak tata przemierzał Afrykę (2004)
  • Omyl a jiné povídky (1995)
  • Olympijské hry a jiné povídky (1996)

Adaptacje filmowe

[edytuj | edytuj kod]

Na motywach prozy Oty Pavla w Czechosłowacji powstały filmy:

Odniesienia

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1981, na I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej, Andrzej Garczarek zaśpiewał piosenkę Przyjaciół nikt nie będzie mi wybierał która zawiera słowa:

jakim wy prawem o wolności

głosicie bracia w „Rudým Právie”

wszak to od waszej nie ostatni

zwariował pisarz Ota Pavel…!

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Tarajło-Lipowska Historia literatury czeskiej. Zarys, Wrocław 2010, s. 369
  2. Aleksander Kaczorowski Praski elementarz, Wołowiec 2001, s. 52
  3. Katarzyna Szkuta The Sublime is now. O kategorii wzniosłości w prozie Oty Pavla, w: Z polsko-czeskich zbliżeń literackich w XX wieku. Studia red. Grzegorz Bąbiak, Joanna Królak, Warszawa 2008, s. 77

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Ota Pavel
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?