Osówiec (powiat słupecki)
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
372 |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-436[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PSL |
| SIMC |
0290707 |
Położenie na mapie gminy Orchowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupeckiego  | |
 52°29′11″N 18°02′59″E/52,486389 18,049722[1]
| |
Osówiec (do 2009 Osowiec) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Osówiec jest położony w odległości ok. 2 km od Orchowa. Od średniowiecza był własnością szlachecką. W 1468 roku był w posiadaniu Wojciecha i Jana z Osówca. W XVI wieku przeszedł w posiadanie rodziny Dobrosołowskich, w XVII wieku Radlickich i Nielickich, natomiast w XVIII wieku rodziny Koczorowskich[3]. Następnie przejął go ród Mlickich herbu Dołęga, zaś w XIX wieku Osówiec przeszedł jako wiano w ręce rodziny Freserów Herbu Alabonda. Majątek w 1926 roku liczył 1202 hektary i miał gorzelnię oraz cegielnię. W 1930 roku Osówiec był własnością Ludomira Frezera[3]. Po II wojnie światowej w Osówcu funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne, w którym pracowała większość mieszkańców.
We wsi znajdują się następujące zabytki nieruchome wpisane do krajowego rejestru zabytków:
- kaplica pw. Matki Boskiej Różańcowej z 1883 roku (nr rej.: 272/14 z 30.04.1984 r.) – ołtarz jest murowany, a w nim figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus.
- drewniany dwór modrzewiowy (nr rej.: 273/15 z 30.04.1984 r.) - obiekt niewielki, parterowy, z piętrowymi ryzalitami na osi, zbudowany krótko po 1717 roku dla Koczorowskich. Alkierze od frontu i z tyłu dobudowane prawdopodobnie znacznie później. Przed wejściem drewniany ganek. Stan dworu bardzo dobry po rekonstrukcji dokonanej w latach 1984–1987. Obecny wygląd dworu jest wynikiem gruntownej renowacji, w czasie której zrujnowane drewniane ściany wymienione zostały na ceglane. Dawny wygląd zachowały jedynie oszalowane deskami szczyty w piętrowym ryzalicie elewacji frontowej oraz tylnej, o falistych liniach spływów obwiedzionych profilowaną listwą. Również faliste szczyty o uproszczonej linii (lecz znacznie późniejsze i otynkowane) wieńczą dziś frontowe ściany alkierzy. Pokryte gładkim tynkiem elewacje z prostokątnymi oknami pozbawione są niemal detali dekoracji architektonicznej – z wyjątkiem pilastrów akcentujących naroża alkierzy. Otaczający obiekt mały park również w bardzo dobrym stanie[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 94670
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 896 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Libicki M., Libicki P., Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2010, str. 258
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]| Sołectwa | |
|---|---|
| Pozostałe miejscowości |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
