Nagroda Alfreda Bauera (niem. Alfred-Bauer-Preis) – nagroda przyznawana od 1987 na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie dla filmu fabularnego, który otwiera nowe horyzonty sztuki filmowej oraz wykazuje się wyjątkową innowacyjnością i oryginalnością. Nagroda nazwana jest na cześć pierwszego dyrektora festiwalu Alfreda Bauera.

W 2020 zrezygnowano z przyznawania nagrody ze względu na odkryte związki Bauera z nazizmem. Jak się okazało, był on członkiem NSDAP, SA oraz innych nazistowskich organizacji^[1].

• 1987: Zła krew; reżyseria: Leos Carax
• 1989: Sługa; reżyseria: Wadim Abdraszytow
• 1990: Konwój; reżyseria: Aleksander Rogożkin
• 1992: Infinitas; reżyseria: Marlen Chucyjew
• 1994: Hwaomkyung; reżyseria: Jang Sun-Woo
• 1996: Vite strozzate; reżyseria: Ricky Tognazzi
• 1997: Romeo i Julia; reżyseria: Baz Luhrmann
• 1998: Przytul mnie mocno; reżyseria: Stanley Kwan
• 1999: Karnawał; reżyseria: Thomas Vincent
• 2000: Chór chłopięcy; reżyseria: Akira Ogata
• 2001: Bagno; reżyseria: Lucrecia Martel
• 2002: Baader; reżyseria: Christopher Roth
• 2003: Hero; reżyseria: Zhang Yimou
• 2004: Maria łaski pełna; reżyseria: Joshua Marston
• 2005: Kapryśna chmura; reżyseria: Tsai Ming-liang
• 2006: Cień; reżyseria: Rodrigo Moreno
• 2007: Jestem cyborgiem i to jest OK; reżyseria: Park Chan-wook
• 2008: Nad Jeziorem Tahoe; reżyseria: Fernando Eimbcke
• 2009: Gigante; reżyseria: Adrián Biniez i Tatarak; reżyseria: Andrzej Wajda
• 2010: Jak chcę gwizdać, to gwiżdżę; reżyseria: Florin Șerban
• 2011: Jeśli nie my, to kto?; reżyseria: Andres Veiel
• 2012: Tabu; reżyseria: Miguel Gomes
• 2013: Vic+Flo zobaczyły niedźwiedzia; reżyseria: Denis Côté
• 2014: Życie Rileya; reżyseria: Alain Resnais
• 2015: Ixcanul; reżyseria: Jayro Bustamante
• 2016: Kołysanka do bolesnej tajemnicy; reżyseria: Lav Diaz
• 2017: Pokot; reżyseria: Agnieszka Holland
• 2018: Dziedziczki; reżyseria: Marcelo Martinessi
• 2019: Błąd systemu; reżyseria: Nora Fingscheidt