Morze Króla Haakona VII

Morze Króla Haakona VII w okolicach Wybrzeża Księżniczki Marty, Wybrzeża Księżniczki Astrid i Wybrzeża Księżniczki Ragnhildy
Kontynent	Antarktyda
Terytoria	(Roszczenia terytorialne)
Powierzchnia	10 090 km²
Typ morza	otwarte
Położenie na mapie Antarktyki Morze Króla Haakona VII
65°00′S 12°30′E/-65,000000 12,500000
Mapa wybrzeży Ziemi Królowej Maud i Morza Króla Haakona VII

Morze Króla Haakona VII (ang. King Haakon VII Sea; nor.: Kong Håkon VII Hav)^[1] – morze Oceanu Południowego u brzegów Antarktydy Wschodniej. Morze rozciąga się wzdłuż wybrzeża Ziemi Królowej Maud.

Według norweskiej definicji, morze to obejmuje akwen od wybrzeży Ziemi Królowej Maud do równoleżnika 60° S, wyznaczającego granicę Oceanu Południowego i rozciąga się między południkami 20° W i 45° E. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna definiuje w centralnej i wschodniej części tego obszaru mniejsze, przybrzeżne morza sięgające na północ do 65 równoleżnika: Morze Łazariewa, Morze Riiser-Larsena i Morze Kosmonautów, odnotowując jednak zastrzeżenie Norwegii^[2].

Pak lodowy na Morzu Króla Haakona VII pojawia się na jesieni i topi wczesną wiosną^[3]. U jego wybrzeży znajdują się lodowce szelfowe, w tym duży Lodowiec Szelfowy Fimbul. Obszar ten jest ważnym siedliskiem dla fok Rossa (Ommatophoca rossii)^[4], stwierdzono tu największe zagęszczenie tych zwierząt. Dane z początku lat 90. XX wieku wskazują na spadek ich liczebności w tym regionie^[5].

W dniu 27 stycznia 1820 do tego akwenu dotarł, prawdopodobnie jako pierwszy, badacz rosyjski Fabian Bellingshausen w czasie wyprawy poszukującej legendarnego lądu południowego, tzw. Terra Australis^[6].

Nazwa morza pochodzi od imienia Haakona VII, pierwszego króla Norwegii po rozwiązaniu unii ze Szwecją.

• Mapa Morza Króla Haakona VII na mapie Antarktydy (NASA) (ang.)
• Zdjęcie z Morza Króla Haakona VII. images30.fotki.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)].