Migmatyt – skała ultrametamorficzna powstająca na pograniczu magmatyzmu i metamorfizmu katazonalnego. Może wykazywać foliację. Zbudowana głównie z kwarcu, skaleni i biotytu, z domieszkami innych minerałów. Występuje razem z gnejsami i granitami, w Polsce – w Sudetach oraz w Tatrach Zachodnich.

Terminu "migmatyt" po raz pierwszy użył w 1907 r. fiński petrolog Jakob Johannes Sederholm, który opisał te skały pochodzące z obszaru tarczy fennoskandzkiej w południowej Finlandii.

Migmatyty mogą powstawać przez wciskanie się (iniekcję) magmy lub związanych z nią roztworów w skały starsze, zwykle metamorficzne (wzdłuż płaszczyzn foliacji, złupkowania itp.). Proces tworzenia się migmatytów polega na przepojeniu skał starszych przez ruchliwe produkty pochodzenia magmowego (głównie skaleniowo-kwarcowe), a także na selektywnym wytapianiu jasnych składników tych skał w wysokich temperaturach.

Laminacja migmatytów wykazuje liczne, drobne, dysharomonijne sfałdowania, powstające na etapie uplastycznienia skały w czasie intensywnego metamorfizmu. Jasne warstewki kwarcowo-skaleniowe mają strukturę granoblastyczną, a ciemne warstewki biotytowe strukturę lepidoblastyczną.

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 . Brak numerów stron w książce