Mezoarchaik
Tabela stratygraficzna | |||
|
Mezoarchaik (ang. Mesoarchean)
- w sensie geochronologicznym: trzecia era archaiku, trwająca 400 milionów lat (od 3200 do 2800 milionów lat temu). Mezoarchaik jest młodszy od paleoarchaiku a starszy od neoarchaiku.
- w sensie chronostratygraficznym: trzeci eratem eonotemu archaicznego, wyższy od paleoarchaiku a niższy od neoarchaiku.
W erze tej trwało rozrastanie się kontynentów, pojawiły się pierwsze ruchy górotwórcze. Atmosfera ziemska nie zawierała jeszcze tlenu, składała się głównie z azotu, amoniaku, metanu oraz dwutlenku węgla. Oceany zawierały natomiast jony żelaza. Wtedy też powstało złoto wydobywane w Południowej Afryce, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych oraz Australii, a także południowoafrykańskie złoża antymonu[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Mizerski, Jan Żukowski: Tablice geograficzne. Warszawa: Adamantan, 2008, s. 64. ISBN 978-83-7350-121-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tabela stratygraficzna opublikowana przez International Commission on Stratigraphy (2013) (ang.)
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.