Ten artykuł dotyczy wsi w gminie Sędziejowice. Zobacz też: inne miejsca o tej nazwie.

Marzenin

wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	łaski
Gmina	Sędziejowice
Liczba ludności (2022)	609[2]
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	98-160[3]
Tablice rejestracyjne	ELA
SIMC	0712255
Położenie na mapie gminy Sędziejowice Marzenin
Położenie na mapie Polski Marzenin
Położenie na mapie województwa łódzkiego Marzenin
Położenie na mapie powiatu łaskiego Marzenin
51°33′21″N 19°01′56″E/51,555833 19,032222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Marzenin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Sędziejowice.

Pierwsza wzmianka pisana z 1331 r. w Kodeksie Dyplomatycznym Wielkopolski – nr III-6 – ecclesiam in Marzenyno w Ziemi Sieradzkiej, posiadłość arcybiskupów gnieźnieńskich. W 1350 r. Marzenyno, wieś arcyb. gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki zamienia w 5/6 cz. na inną, stanowiącą własność rycerza Strączka. Pozostałą 1/6 część sprzedał Mikołajowi, kanclerzowi gnieźnieńskiemu. W Kodeksie Dypl. Wielkopolski z 1357 r. – Marzenino villa in terra Syradie, która w części należy do arcyb. gnieźn., co potwierdza Kazimierz Wielki. W 1392 r. księgi ziemskie Sieradzkiego: Nicolaus de Marzenino, "Liberum beneficiorum... " Łaskiego: Marzenyn – villa, par. w miejscu. W XVI w. patronat kościoła sprawował kanclerz gnieźnienski, który pobierał ze wsi dziesięcinę snopową. W "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego..." t. VI jest informacja, że dobra te na przełomie XVIII/XIX w. należały do Franciszka Zaremby Cieleckiego. W 1806 r. zostały sprzedane Józefowi Watt Kosickiemu. W 1830 r. nabył je Stanisław Szeliski. Ostatnim właścicielem Marzenina był Bolesław Dziembowski, który w 1904 r. przeprowadził tu parcelację.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Kościół murowany Wniebowzięcia NMP wzniesiono w 1372 r. z fundacji arcybiskupa Jarosława Skotnickiego lub archidiakona gnieźnieńskiego Bronisława. Do tego kościoła ok. 1750 r. dobudowano nawę drewnianą, którą ok. 1820 r. zastąpiono nawą murowaną kosztem parafian: Cieleckiego – stolnika i Antoniego Potockiego – cześnika sieradzkiego. Kolejne przebudowy (1873, 1896, 1905–25) sprawiły, że obecnie kościół jest bezstylowy.

Bogate wyposażenie kościoła pochodzi głównie z XVII i XVIII w. W 1992 r. w prezbiterium odnaleziono malowidła datowane na połowę XV w. (rzadkość na terenie środkowej Polski), częściowo przemalowane ok. 1520 r., przedstawiające sceny z życia św. Anny, NMP i Chrystusa.

Na cmentarzu cenne nagrobki: kaplica grobowa Wierzchlejskich, grobowce Sulimierskich, Piasczyńskich i kilka innych oraz dwie mogiły żołnierskie z I i II wojny światowej. Przy kościele pomnik Tadeusza Kościuszki.

Na lewym brzegu Grabi, w Woli Marzeńskiej, zachował się młyn wodny z końca XIX w., a w nim turbina wodna sprzed I wojny światowej. Obok młyna resztki dawnego folwarku: park dworski z altaną w kształcie koła oraz budynek kuźni. Przebiega tędy znakowany na żółty szlak pieszy "Młynów nad Grabią".

• Cmentarz rzymskokatolicki w Marzeninie

• Bąbka E., Horbacz T., Salm J., Marzenin znany i nieznany, [w:] "Na sieradzkich szlakach" nr 4/32/1993/VIII, s. 6-9,
• Andrzej Ruszkowski, Sieradz i okolice, Sieradz 2000.

• Strona Zespołu Szkół w Marzeninie. zsmarzenin.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-08)].
• 100-lecie straży w Marzeninie. zsmarzenin.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].