Marek Kondrat

Marek Kondrat (2011)
Data i miejsce urodzenia	18 października 1950 Kraków
Zawód	aktor, reżyser, biznesmen
Współmałżonek	Ilona Kondrat (rozwód 2009) Antonina Turnau (od 2015)
Lata aktywności	1961–2010
Zespół artystyczny
Teatr Dramatyczny w Warszawie Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach Teatr Scena Prezentacje w Warszawie Teatr Komedia w Warszawie Teatr Powszechny w Warszawie Teatr Syrena w Warszawie Teatr KTO
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Marek Tadeusz Kondrat (ur. 18 października 1950 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, lektor, piosenkarz, scenarzysta, reżyser i przedsiębiorca.

Zadebiutował w 1961 w filmie Historia żółtej ciżemki, w wieku 11 lat. Uwagę krytyków i publiczności zdobył główną rolą w Zaklętych rewirach (1975), za którą otrzymał nagrodę tygodnika „Film” oraz Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego za najlepszy debiut. W kolejnych latach z powodzeniem współpracował z reżyserami, takimi jak Marek Koterski, Janusz Majewski, Władysław Pasikowski, Kazimierz Kutz, Juliusz Machulski i Andrzej Wajda. Wystąpił w szeregu filmów, m.in.: Smuga cienia (1976), Człowiek z żelaza (1981), Dziecinne pytania (1981), Danton (1982), Rok spokojnego słońca (1984), C.K. Dezerterzy (1985), Psy (1992), Szczur (1994), Zawrócony (1994), Diabelska edukacja (1995), Pułkownik Kwiatkowski (1995), Autoportret z kochanką (1996), Kiler (1997), Złoto dezerterów (1998), Pan Tadeusz (1999), Operacja Samum (1999), Kiler-ów 2-óch (1999), Pieniądze to nie wszystko (2001), Garfield (2004, polski dubbing) i Ryś (2007). Zagrał rolę Adasia Miauczyńskiego w filmach Marka Koterskiego: Dom wariatów (1984), Dzień świra (2002) i Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006) oraz rolę reżysera w Nic śmiesznego (1995). Popularność przyniosła mu rola Olgierda Halskiego w serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1999). Samodzielnie wyreżyserował film Prawo ojca (1999) w którym, także zagrał główną rolę. W 1995 otrzymał nagrodę za najlepszą rolę męską w filmie Pułkownik Kwiatkowski podczas 20. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2002 za rolę Adasia Miauczyńskiego w filmie Dzień świra otrzymał nagrodę na 27. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową Orzeł za najlepszą główną rolę męską. Na przestrzeni lat występował również na deskach kilku teatrów, w tym Teatru Dramatycznego i Teatru Ateneum w Warszawie.

W 1991 wraz z Marleną Drozdowską wydał album Mydełko Fa, pastisz muzyki disco polo, a tytułowy utwór z tej płyty zyskał dużą popularność.

W 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej. Potem wystąpił tylko raz, w filmie Mała matura 1947 (2010).

Życiorys

Wykształcenie

Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie. W 1972 ukończył PWST w Warszawie, po latach pracował na tej uczelni jako wykładowca.

Kariera

Po raz pierwszy przed kamerą stanął jako dziecko^[1] – zagrał Wawrzka, głównego bohatera w filmie historycznym Historia żółtej ciżemki (1961). Potem wystąpił jeszcze w filmie Między brzegami (1962), i w serialu TVP Wojna domowa (1966) jako kolega szkolny Pawła.

Pierwszy rok po studiach spędził w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1972–1973), dokąd zaprosił go Ignacy Gogolewski^[1]. Następnie występował na scenach teatrów warszawskich: w Dramatycznym^[1] (1973–1984, 1987–1988), Instytutu Francuskiego (1984), Nowym (1985–1986), Komedia (1989), Za Dalekim (1990), Ateneum im. Stefana Jaracza (1992–1999) i Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (2002).

W 1973 wraz ze swoją żoną Iloną był bohaterem telewizyjnego filmu dokumentalnego Mirosława Gronowskiego Bardzo młodzi oboje. W 1974 wystąpił na ekranie w psychologicznym filmie dla dzieci Koniec wakacji, wkrótce potem zagrał rolę kilkunastoletniego pomocnika kelnera, a potem kelnera w eleganckiej restauracji wielkiego hotelu „Pacyfik” w Zaklętych rewirach (1975) Janusza Majewskiego. Rolą zyskał uznanie odbiorców i krytyków^[1], czego wyrazem była m.in. nagroda tygodnika „Film”. Następnie wystąpił w roli kapitana Josepha Conrada-Korzeniowskiego w filmie psychologicznym Andrzeja Wajdy Smuga cienia (1976) na motywach powieści Josepha Conrada. Zagrał rolę gefreitra Jana Kani w komedii C.K. Dezerterzy (1985) Janusza Majewskiego.

Sławę na małym ekranie przyniosła mu rola neurotycznego pana Mareczka w telewizyjnym Kabareciku Olgi Lipińskiej, gdzie zaprezentował vis comica i umiejętności imitatorskie. W latach 1988–1991 grał jedną z głównych ról w serialu W labiryncie^[1] w reżyserii Pawła Karpińskiego. Następnie zagrał Olgierda Halskiego w policyjnym serialu telewizyjnym Ekstradycja (1995–1996, 1998).

Grał także charakterystyczne role filmowe poza granicami Polski: w brytyjsko-włoskim zapisie życia papieża Jana Pawła II Z dalekiego kraju (Da un paese lontano/From a Far Country: Pope John Paul II, 1981) jako milicjant, węgiersko-indyjskim Rewizor (Délibábok Orszaga, 1984) na podstawie utworu Nikołaja Gogola, fińskim Vieras (1983), francusko-kanadyjsko-izraelskim Prominent/W matni (Eminent Domain, 1990) w roli taksówkarza, niemieckim filmie Podróż do śmierci w ramach serii „Tatort” (pol. „Miejsce zbrodni” 1996) i francusko-szwajcarsko-niemieckim Bill Diamond (1999) jako odtwórca głównej roli fotografa Marka.

Od 1998 współpracuje z ING Bankiem Śląskim^[2][3].

Latem 2006 czytał powieść „Casino Royale” na antenie RMF FM.

5 marca 2007 ogłosił zakończenie kariery aktorskiej, ostatnią rolę zagrał w filmie Mała matura 1947 (2010).

Był współautorem książki E-lementarz internetu, wydanej w 2009 (ISBN 978-83-246-2542-0)^[4].

Prowadził sieć restauracji „Prohibicja”^[5], którą założył ze Zbigniewem Zamachowskim, Wojciechem Malajkatem i Bogusławem Lindą^[6].

Życie prywatne

Urodził się w rodzinie aktorskiej, jest synem Tadeusza Kondrata i Olgi (z d. Łuć)^[7] oraz bratankiem Józefa Kondrata. Wychował się na warszawskim Muranowie^[8]. Jego ojciec pochodził z Przemyśla, a matka – ze Lwowa^[1].

Pierwszą żoną aktora była Ilona Ludgarda Gagajek, magister ekonomii (1972) o specjalności organizacja przetwarzania danych, po studiach na Wydziale Finansów i Statystyki Szkoły Głównej Planowania i Statystyki^[9]. Ma z nią dwóch synów; starszy, Mikołaj (ur. 8 lipca 1974), studiował dziennikarstwo^[5] i wystąpił u boku ojca w filmie Słodko gorzki (1996) oraz serialu TVP Pokój 107 (1997), a następnie otworzył sieć sklepów z winami^[10][11], natomiast młodszy, Wojciech (ur. 3 lipca 1980), jest muzykiem w Filharmonii Warszawskiej^[8]. Małżonkowie rozwiedli się w 2009 roku.

19 września 2015 poślubił Antoninę Turnau (ur. 1988), córkę Grzegorza Turnaua^[12]. Mają córkę Helenę (ur. 2018)^[13].

Filmografia

Teatr Telewizji

• 1979: Igraszki z diabłem – diabeł Lucjusz
• 1993: Upiór w kuchni – barman Bob
• 1995: Emigranci – AA

Dubbing

• 1977: Rebus – Marek Szczęsny
• 1983: Straszydła – reporter Egon Ryś
• 1992: Enak – znany reporter
• 1994: Opowieść o pierzastym wężu. Mit meksykański – narrator
• 1997: Dobranocka – narrator
• 2002: Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń – Tytus de Zoo
• 2004: Garfield – Garfield
• 2005: Marsz pingwinów – narrator

Dyskografia

• 1991: Marek Kondrat i Marlena Drozdowska – Mydełko Fa (Cycolina)
• 2002: Voo Voo – Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń, w utworach „Ja muszę to mieć” i „O dużo za dużo”
• 2009: T-raperzy znad Wisły – Ekshumacja 2, w utworze „Startest”

Nagrody

• 1979 – Nagroda im. Leona Schillera
• 1979 – Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego przyznawana przez tygodnik „Ekran”
• 1980 – Nagroda za role w spektaklach „Zegarek”, „Igraszki z diabłem”, „Sułkowski” na IV Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej w Olsztynie
• 1987 – „Gwiazda Sezonu” na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie
• 1993 – Nagroda za rolę tytułową w „Mazepie” w Teatrze Ateneum w Warszawie na XVIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych
• 1995 – Wiktory (najpopularniejszy aktor)
• 1995 – Złota Odznaka w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” – „Złota piątka”
• 1996 – Pierwsze miejsce w III edycji plebiscytu „Złota Piątka TeleRzeczpospolitej” organizowanego przez gazetę „Rzeczpospolita” za rok 1995
• 1997 – Podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd
• 1997 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1996
• 1998 – Wiktor '97 w kategorii: najlepszy aktor i SuperWiktor '97
• 1998 – „TeleKamera 1998”, nagroda czytelników pisma „Tele Tydzień” w kategorii: aktorzy (16 stycznia)
• 1999 – Wiktor '98 w kategorii: najlepszy aktor (20 lutego)
• 1999 – Statuetka „Feniks” przyznana przez Feniks Polish Film Promotion z Kanady za „największą indywidualność na festiwalu za przejmujące i głęboko ludzkie role ojca w filmach „Operacja Samum” i „Prawo ojca” oraz za debiut reżyserski w filmie „Prawo ojca” na XXIV FPFF” w Gdyni (25 października)
• 1999 – 7 maja przy ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto „gwiazdę Kondrata” w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand i kina „Polonia”)
• 2003 – „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 2002 (24 lutego)

Nagrody filmowe

• 1976 – „Zaklęte rewiry” – Złota Kamera (przyznawana przez pismo „Film”) w kategorii: debiut aktorski; przyznana za rok 1975; nazwa nagrody: Nagroda „Filmu”
• 1977 – „Zaklęte rewiry” – Panama (MFF) nagroda aktorska
• 1995 – „Pułkownik Kwiatkowski” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
• 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda Jury
• 1999 – „Prawo ojca” – Gdynia (FPFF) „Złoty Klakier”, nagroda Radia Gdańsk dla reżysera najdłużej oklaskiwanego filmu
• 1999 – „Złoto dezerterów” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza rola męska; za rok 1998
• 2001 – „Prawo ojca” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2000
• 2002 – „Dzień świra” – Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych) nagroda za pierwszoplanową rolę męską
• 2002 – „Weiser” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza główna rola męska; za rok 2001
• 2003 – „Dzień Świra” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w kategorii: najlepsza główna rola męska
• 2005 – „Trzeci” – Viareggio (MFF) „Platinium Award” dla najlepszego aktora
• 2006 – „Wróżby kumaka” – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa (nominacja) w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska; za rok 2005

Odznaczenia

• 1980 – Brązowy Krzyż Zasługi
• 2002 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – (18 października)^[14]