Livio Paladin

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1933 Triest
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 2000 Padwa
Zawód, zajęcie	prawnik, nauczyciel akademicki
Multimedia w Wikimedia Commons

Livio Paladin (ur. 30 listopada 1933 w Trieście, zm. 2 kwietnia 2000 w Padwie^[1]) – włoski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor, w 1987 i w latach 1993–1994 minister.

Z wykształcenia prawnik, absolwent Università degli Studi di Trieste. Pracował jako nauczyciel akademicki na tej uczelni i w następnie w Rzymie, specjalizując się w prawie konstytucyjnym. Wkrótce powrócił do Triestu, osiągając na uniwersytecie stanowisko profesorskie. W 1969 przeszedł na Uniwersytet Padewski, na którym objął katedrę prawa konstytucyjnego. Był współtwórcą oraz redaktorem periodyków „Le Regioni” i „Quaderni costituzionali”, a także członkiem instytucji naukowej Accademia Nazionale dei Lincei^[1].

W 1977 z nominacji prezydenta został sędzią Sądu Konstytucyjnego, od lipca 1985 do lipca 1986 przewodniczył tej instytucji^[2]. Dwukrotnie pełnił funkcje rządowe jako minister bez teki. Od kwietnia do lipca 1987 odpowiadał za sprawy regionalne w gabinecie Amintore Fanfaniego, a od maja 1993 do maja 1994 za politykę wspólnotową w rządzie Carla Azeglia Ciampiego^[3].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy III (1976) i I (1977)^[4][5].