Leonard Jodko-Narkiewicz
| podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1772 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1790-1835 |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja | |
| Jednostki |
3 regiment piechoty litewskiej, I Legia Księstwa Warszawskiego, Twierdza Zamość, 6 kompania weteranów |
| Stanowiska |
Poddyrektor i Komendant Inżynierii w Twierdzy Zamość, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Leonard Jodko-Narkiewicz herbu Lis (ur. 9 listopada 1772 w Abramowiźnie, zm. 17 maja 1840 w Zamościu) – podpułkownik księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, inżynier.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 9 listopada 1772 w Abramowiźnie jako syn Piotra herbu Lis[1] i jego żony Barbary.
Wstąpił do Korpusu Inżynierów Litewskich i brał udział w powstaniu kościuszkowskim jako podporucznik w 3 pułku piechoty litewskiej.
Następnie służył w armii francuskiej i brał udział w kampanii 1800-01 i 1805. W 1807 był kapitanem inżynierii w 1 Legii i brał udział w delimitacji granicy z Prusami. W 1809 dostał przydział do twierdzy Zamość i otrzymał awans do stopnia podpułkownika. W twierdzy zajmował się odbudową i modernizacją obiektu. W 1816 kierował pracami demarkacyjnymi granicy z Austrią i Wolnym Miastem Kraków.
Po 1815 ponownie był Komendantem Inżynierii w Zamościu i prowadził prace fortyfikacyjne. W 1827 przeniesiony został do 6 kompanii weteranów. Brał udział w Powstaniu Listopadowym. Był członkiem masonerii. W 1830 dostał znak honorowy za 20 lat służby.
W 1835 przeszedł na emeryturę. Żonaty z Barbarą z d. Bukrzewską z którą miał syna Konstantego.
Zmarł 17 maja 1840 w Janowicach obecnie dzielnicy Zamościa.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej,
- Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari,
- Order świętej Anny 2 klasy,
- w 1830 otrzymał honorową odznakę za 20 lat służby.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leonard Jodko-Narkiewicz z Jodek h. Lis [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-02-22] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 454. [dostęp 2021-02-21]. (pol.).
- Stanisław Herbst, Leon Jodko-Narkiewicz [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2021-02-21] (pol.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
