Konstanty Jodko

Konstanty Wincenty Jodko-Narkiewicz

Data i miejsce urodzenia	1797? Jozdy
Data i miejsce śmierci	13 lutego 1876 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski
Zawód, zajęcie	Inżynier
Alma Mater	Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów
Rodzice	Leonard i Barbara zd. Bubczewska
Małżeństwo	Józefina z d. Sokołowska
Dzieci	Józef i Wanda
Odznaczenia

Konstanty Jodko (ur. 1797? w Jozdach, zm. 13 lutego 1876 w Warszawie) – podpułkownik wojsk Królestwa Polskiego, inżynier hydrolog, naczelny inżynier Warszawy.

Urodził się prawdopodobnie w 1797 w lubelskiej wsi Jozdy, w rodzinie Leonard herbu Lis i Barbara z d. Bubczewska. Po ukończeniu szkół w 1812 wstąpił do batalionu saperów wojsk księstwa warszawskiego i w 1815 rozpoczął naukę w Szkole artyleryjsko-inżynierskiej. W 1817 mianowany konduktorem w korpusie inżynierów i w dwa lata później podporucznikiem, i w 1823 porucznikiem w tym korpusie.

Brał udział w budowie kanału augustowskiego i kierował budową śluzy Sosnówek i śluzy Augustów^[1] oraz uczestniczył w pracach modernizacyjnych twierdzy Zamość. Został wyznaczony do udziału w wojnie w Turcją i jako inżynier zasłużył się w czasie oblężenie oblężenia Silistry. Odznaczony został orderem Świętej Anny, Znakiem honorowym za 25 lat nieskazitelnej służby i awansowany do stopnia kapitana.

Uczestniczył w powstaniu listopadowym i jako inżynier budownictwa zbudował most i dojazd do niego pod wsią Potycz. W sierpniu 1830 dostał awans na stopień podpułkownika.

Zatrudniony został jako inżynier cywilny i prowadził prace związane z regulacją Wisły. W 1841 opracował plan regulacji rzeki między Warszawą a Modlinem. W 1855 otrzymał urząd starszego inżyniera a od 1861 był naczelnym inżynierem Warszawy. Dzięki jego pracy zostało wprowadzone gazowe oświetlenie ulic w 1856, miejskie bruki z kostki kamiennej w 1861 i pierwsza linia tramwaju konnego w 1866. W 1865 brał udział w wyznaczeniu punktu zerowego Wisły.

Żonaty był z Józefiną z d. Sokołowska, i miał dwoje dwoje dzieci, Józefa i Wandę. Zmarł w Warszawie 13 lutego 1876 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.

• Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 453-454. [dostęp 2021-02-26]. (pol.).
• S.Modliński. Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 35, s. 1-2, 1876. Warszawa: B.Kiciński. [dostęp 2021-02-26]. (pol.). 
• Konstanty Wincenty Jodko-Narkiewicz z Jodek h. Lis [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-02-26]  (pol.).