Kwas ε-aminokapronowy
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C6H13NO2 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Inne wzory |
HOOC−(CH | ||||||||||||||||
| Masa molowa |
131,17 g/mol | ||||||||||||||||
| Wygląd |
bezbarwne kryształy[3] | ||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||
| Podobne związki |
kwas δ-aminowalerianowy, kwas γ-aminomasłowy, kwas β-aminopropionowy, kwas aminooctowy | ||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||
| ATC | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kwas ε-aminokapronowy (łac. acidum aminocaproicum) – organiczny związek chemiczny, aminokwas stosowany jako środek przeciwkrwotoczny.
Działanie
[edytuj | edytuj kod]Aminokwas o działaniu hemostatycznym. Jako inhibitor plazminy przeciwdziała fibrynolizie, blokując przejście plazminogenu w plazminę. Na drodze konkurencyjnego hamowania blokuje czynniki aktywujące plazminogen (urokinazę, streptokinazę) powodując zachowanie fibryny w czopie hemostatycznym, co daje większą stabilizację skrzepu.
Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego osiągając szczytowe stężenie we krwi w ciągu 22 godz. Stosowany przewlekle kumuluje się w organizmie.
Wydalany jest z moczem.
Wskazania
[edytuj | edytuj kod]Może być stosowany zapobiegawczo i leczniczo w skazie krwotocznej spowodowanej fibrynolizą (w przebiegu DIC, w małopłytkowości). W chirurgii zapobiegawczo po torakotomii, po operacjach na gruczole krokowym czy wycięciu migdałków. W ginekologii – w krwawieniach i skazach krwotocznych, np. po powikłanym porodzie lub poronieniu, wskutek mięśniaków macicy, przy nadmiernych krwawieniach miesiączkowych. W przedawkowaniu leków trombolitycznych którego skutkiem jest skaza krwotoczna. Czasem jako lek pomocniczy przy zabiegach stomatologicznych u chorych na hemofilię.
Objawy uboczne
[edytuj | edytuj kod]Niekiedy obserwuje się odczyny skórne, nudności, biegunkę, bóle brzucha, podciśnienie ortostatyczne, obrzęk błon śluzowych nosa, zaczerwienienie spojówek, rzadziej zakrzepowe zapalenie żył. Kwas aminokapronowy może ulegać inkorporacji do białek organizmu w miejscu lizyny. Mogą się wiązać z tym bóle, martwica mięśni (w tym także mięśnia sercowego)
Przeciwwskazania
[edytuj | edytuj kod]Choroba zakrzepowa, ciąża, ciężkie uszkodzenia czynności nerek lub wątroby, miażdżyca z tendencją do zakrzepów, krwiomocz.
Nie należy stosować w przypadku wylewów do jam ciała lub narządów wewnętrznych i OUN u chorych na hemofilię.
Interakcje
[edytuj | edytuj kod]Estrogeny oraz doustne środki antykoncepcyjne zwiększają efekt działania EACA. Równoczesne podawanie tych leków może prowadzić do powstania zakrzepu.
Dawkowanie
[edytuj | edytuj kod]Zwykle podaje się 200 do 350 mg/kg m.c. na dobę, podzielone na 4 do 6 dawek. U dzieci około 100 mg/kc m.c. 4 razy na dobę.
Preparaty
[edytuj | edytuj kod]Jedynymi, zarejestrowanymi preparatami dostępnymi w Polsce, produkowanymi przez Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne "Ziołolek" były:
- Acidum ε-aminocapronicum subst. 100 g
- Acidum ε-aminocapronicum granulat 50% 100 g
- Acidum ε-aminocapronicum syrop 20% 100 g
Produkcja krajowa tych preparatów została zakończona w 2006 roku.
Preparaty zagraniczne: Amicar® tabl. 0,5g
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
- ↑ Farmakopea Polska IX, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2011, s. 4574, ISBN 978-83-88157-77-6.
- ↑ a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
