Kleopatra (ang. Cleopatra) – amerykański film kostiumowy z 1934 roku w reżyserii Cecila B. DeMille’a.

Trzecia z kolei, lecz pierwsza dźwiękowa, choć jeszcze czarno-biała opowieść o losach ostatniej egipskiej królowej, Kleopatry VII i Juliusza Cezara. Zdjęcia do filmu rozpoczęto 13 marca 1934 roku, a ukończono 2 maja 1934 roku. Film był kręcony na 35 mm kamerze.

• Claudette Colbert – Kleopatra
• Warren William – Juliusz Cezar
• Henry Wilcoxon – Marek Antoniusz
• Joseph Schildkraut – Król Herod
• Gertrude Michael – Kalpurnia
• C. Aubrey Smith – Enobarbus
• Arthur Hohl – Brutus
• Irving Pichel – Apollodorus
• Ian Maclaren – Kasjusz
• Ian Keith – Oktawian August
• Edwin Maxwell – Caska
• Eleanor Phelps – Charmion
• Leonard Mudie – Pothinos
• Grace Durkin – Iras
• Ferdinand Gottschalk – Glabrio

• Reżyseria – Cecil B. DeMille
  • Asystent reżysera – Cullen Tate
• Scenariusz – Vincent Lawrence, Bartlett Cormack, Waldemar Young
• Zdjęcia – Victor Milner
• Muzyka – Rudolph G. Kopp, Milan Roder
• Scenografia – Roland Anderson, Hans Dreier
• Producent – Cecil B. DeMille
• Montaż – Anne Bauchens
• Kostiumy – Vicky Williams i Travis Banton
• Dźwięk – Franklin Hansen
• Efekty specjalne – Barney Wolff

Film był nominowany do Oscara w 1935 roku i zdobył jedną statuetkę w kategorii „najlepsze zdjęcia”.

• 1935 – Victor Milner Oscar najlepsze zdjęcia
• 1935 – Cecil B. DeMille, (nominacja) Oscar najlepszy film
• 1935 – Anne Bauchens, (nominacja) Oscar najlepszy montaż
• 1935 – Franklin Hansen, (nominacja) Oscar najlepszy dźwięk
• 1935 – Cullen Tate, (nominacja) Oscar, najlepszy asystent reżysera

Historia Kleopatry VII i upadku Egiptu. Rok 48 p.n.e. W Egipcie trwa walka o władzę pomiędzy Kleopatrą a jej bratem Ptolemeuszem, który nakazuje wypędzić siostrę na pustynię i pod groźbą śmierci nie wracać do Aleksandrii.

Tymczasem do Egiptu, który znalazł się w sferze wpływów Rzymu, zmierza Juliusz Cezar, twórca potęgi imperium. Korzystając z jego obecności, Kleopatra, ukryta w zwoju kobierca ofiarowanego Cezarowi, dostaje się przed jego oblicze. Wykorzystując swe kobiece wdzięki, Kleopatra prosi go o pomoc w odzyskaniu władzy i względną niezależność dla swego kraju, obiecując w zamian rzymskiemu władcy możliwość dotarcia krótszą drogą do Indii.

Jej próby uwiedzenia cezara kończą się fiaskiem i dopiero zabicie niedoszłego zamachowca przekonuje do niej Juliusza. Oboje zostają kochankami. Ich romans niepokoi zwolenników cezara w Rzymie, oraz jego prawowitą żonę Kalpurnię. Mimo ostrzeżeń Juliusz Cezar przywozi Kleopatrę do Rzymu, niewiele sobie robiąc z rad dzielnego i popularnego wśród ludu rzymskiego wodza, Marka Antoniusza. W dniu, w którym ma wystąpić w senacie, Kalpurnia błaga go, by przełożył swoje wystąpienie, gdyż miała zły sen wieszczący cezarowi straszną śmierć. Jej obawy potwierdzają się: Cezar ginie wskutek spisku części senatorów. Zdruzgotana Kleopatra wraca do Egiptu, a tymczasem władzę w Rzymie mają sprawować wspólnie, decyzją senatu, siostrzeniec Juliusza, Oktawian, oraz Marek Antoniusz. Jemu też, jako przywódcy wojskowemu przypada rola pomszczenia Juliusza i ukarania Egiptu. Antoniusz aranżuje spotkanie z egipską królową w nadziei, że zdoła ją pojmać, lecz ona decyduje się podjąć go na statku. Olśniony jej urodą i przepychem, z jakim jest podejmowany, Antoniusz zakochuje się bez pamięci w Kleopatrze. To uczucie przypłaci życiem. Mimo to Kleopatrze nie uda się ochronić Egiptu przed Rzymianami.

• Kleopatra VII
• Juliusz Cezar
• Marek Antoniusz
• Kleopatra (film 1917)
• Kleopatra (film 1963)
• Kleopatra (film 1999)

• Kleopatra w bazie IMDb (ang.)
• „Kleopatra” w filmweb.pl