Enfield Pattern 1853

Państwo	Wielka Brytania
Producent	Royal Small Arms Factory
Rodzaj	karabin jednostrzałowy
Historia
Prototypy	1853
Produkcja	1853-1867
Wyprodukowano	ok. 1,5 mln
Dane techniczne
Kaliber	14,65 mm
Nabój	nabój .58 Burton-Minié (Armia Brytyjska .58 Prichett)
Wymiary
Długość	1370 mm
Długość lufy	990 mm
Masa
broni	4,3 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	274 m/s
Zasięg maks.	1800 m

Enfield Pattern 1853 (także: Pattern 1853 Enfield, P53 Enfield, Enfield Rifled-Musket) – ładowany odprzodowo karabin jednostrzałowy, używany przez wojska Imperium brytyjskiego od 1853 do 1867 r., kiedy został zastąpiony przez karabin Enfield-Snider na amunicję scaloną.

Lufa o długości 38 cali posiadała trzy bruzdy o skoku 1:78 i była przymocowana do łoża trzema bączkami, przez co ten model często nazywano "trzy-taśmowym" (ang. three-band). Naważka 68 granów (ok. 4,4 g) czarnego prochu wyrzucała 34 gramowy pocisk typu Pritchett lub Burton-Minié. Model 1853 posiadał regulowaną tylną szczerbinkę z nastawami od 100 do 400 jardów.

Karabiny te były kupowane przez przedstawicieli Rządu Narodowego w czasie trwania powstania styczniowego. Zachowały się dokumenty z takich zakupów. Nie ma jednak pewności, czy broń ta dotarła do kraju i czy została użyta w walce^[1]. Według raportów z lutego 1864 zakupiono dla powstania styczniowego 5025 karabinów Enfield. Według raportu sporządzonego na początku 1865 zakupiono 6935 enfieldów^[2]. Karabiny Enfield kupowano po 30 franków za sztukę^[2].