Jelito (łac. intestinum) – fragment przewodu pokarmowego kręgowców, a u bezkręgowców – fragment lub cały przewód pokarmowy. W jelicie zachodzi proces wchłaniania substancji powstałych w wyniku enzymatycznego rozkładu pokarmów. Jego budowa jest zależna od stopnia skomplikowania ogólnego planu budowy ciała organizmu^[1]. U wyżej rozwiniętych zwierząt wyróżnia się jelito przednie, środkowe i tylne, a także jelito cienkie, grube, proste, czcze i ślepe.

Jelito kręgowców jest najdłuższą częścią ich przewodu pokarmowego. Położone jest między żołądkiem a odbytem. Charakteryzuje się znaczną długością, zróżnicowaniem budowy w zależności od sposobu odżywiania zwierzęcia (np. roślinożerność, mięsożerność), a także szczególną budową tkanek je tworzących, zapewniającą zarówno sprawny przebieg samego trawienia (zobacz: perystaltyka jelit), jak i wchłaniania (zobacz: kosmki jelitowe).

U ludzi jelito dzieli się na dwie główne części: jelito cienkie i jelito grube. Jelito cienkie dzieli się na dwunastnicę, jelito czcze i jelito kręte. Jelito grube dzieli się na kątnicę, wstępnicę, poprzecznicę, zstępnicę, esicę, oraz odbytnicę zakończoną odbytem.