Józef Ejczun

Burtymański^[1]

kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1894 Januszewice, gubernia kowieńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków, USRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	29 Pułk Artylerii Lekkiej
Stanowiska	adiutant pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Józef Ejczun (ur. 24 maja 1894 w Januszewiczach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (artylerii), kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Syn Apolinarego i Anny z Kowalewskich pochodzących z Leżajska.

Ukończył gimnazjum w Kownie, a następnie studiował na uniwersytecie w Charkowie. Został powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę wojskową w Tyflisie i w stopniu podporucznika służył w armii do końca 1917 roku. We wrześniu 1918 roku powrócił do domu i włączył się do działalności w POW. Po niedługim czasie został mianowany komendantem X Obwodu Olita. Józef Ejczun odznaczył się wspaniałymi zdolnościami organizacyjnymi oraz wyczuciem sytuacji politycznej, co miało duży wpływ na odzyskanie okolic Olity przez Rzeczpospolitą. Za te czyny został odznaczony Virtuti Militari.

Od 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Zarządu Parku i Warsztatów Wojsk Kolejowych nr 2 (2 pułk kolejowy). Został mianowany porucznikiem artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Z dniem 1 stycznia 1922 roku mianowany na porucznika. Od 1923 roku służył w 19 pułku artylerii polowej. W 1925 roku został przeniesiony na stanowisko oficera kadry 3 Oddziału Służby Artylerii, a następne 3 Oddziału Służby Uzbrojenia w Grodnie. Od 1928 roku służył w 29 pułku artylerii polowej. Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna^[2]. W marcu 1939 był adiutantem pułku^[3].

Po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany potajemnie w masowym grobie w Piatichatkach. Obecnie spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[4].

Prezydent Lech Kaczyński awansował go pośmiertnie na stopień majora^{[potrzebny przypis]}.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5852
• Krzyż Niepodległości (10 października 1931)^[5][6]
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1935)^[7]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• Zbrodnia katyńska

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jerzy Ejczun - Ogrody Wspomnień [dostęp 2012-04-29].
• Stanisław Bartnik. aordycz.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., „leżajska ” lista katyńska Almanach Leżajski, Zeszyt 3/2009, Wydawnictwo Towarzystwa Miłośników Ziemi Leżajskiej, s. 84 [dostęp 2012-04-29].