Hugon Griebsch
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 czerwca 1927 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Armia |
| Stanowiska |
komendant obozu warownego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Hugon Griebsch (ur. 9 maja 1877 w Jassach, zm. 26 czerwca 1927 w Wilnie) – inżynier, generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Ferdynanda i Izabeli[1]. Niemiec. W latach 1893–1897 uczył się w Korpusie Kadetów w Hainburgu, później ukończył wyższe kursy inżynieryjne w Wiedniu i pełnił służbę w cesarskiej i królewskiej armii na kolejnych stanowiskach służbowych. W 1911 został przeniesiony z Dyrekcji Inżynierii w Mosarze do Dyrekcji Inżynierii w Trydencie[2][3][4].
Podczas I wojny światowej był szef inżynierii armii, szef inżynierii przyczółka w Przemyślu i związku taktycznego na froncie włoskim. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1917[5].
6 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika i przydzielony do dyspozycji Naczelnego Dowództwa WP[6]. W wojnie polsko bolszewickiej od 8 maja 1920 był szefem inżynierii i saperów 7 Armii, a następnie 1 Armii i Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”. 4 grudnia 1920 został przydzielony do Departamentu II Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa Sekcji I Inżynierii i Saperów[7]. 1 czerwca 1921 roku nadal pełnił służbę w Departamencie II MSWojsk., a jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Saperów[8].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 43. lokatą w korpusie generałów[9]. Później w Biurze Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie. 28 marca 1923 roku został mianowany komendantem Obozu Warownego „Wilno” w Wilnie[10]. Z dniem 3 lutego 1925 roku został mianowany II zastępcą Generalnego Inspektora Artylerii – inspektorem dla spraw fortyfikacji[11], a 31 lipca tego roku – Inspektorem Fortyfikacji[12]. Na tym stanowisku zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A16-6-7)[13].
Marszałek Polski Józef Piłsudski wydał o nim następującą opinię: „z pochodzenia nie Polak, lecz człowiek o niezwykle rycerskim i szlachetnym typie charakteru. Bardzo wybitny specjalista pod względem fortyfikacji. Człowiek bardzo opanowany o szlachetnym typie dyscypliny. Szkoda, że źle mówi po polsku. Oficer do specjalnych zadań w zakresie strategicznych zadań fortyfikacyjnych”[14].
Pierwszą żoną Hugona Griebsch była Maria z Wilów ur. 14 kwietnia 1884 roku. Maria Griebsch zmarła 2 grudnia 1921 roku w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie i trzy dni później została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[15]. Drugą małżonką została, poślubiona w 1924 r., Julitta z Szumskich ur. 05 lipca 1901 r. Małżeństwo to przetrwało do śmierci Hugona Griebsch w 1927 r. Para była bezdzietna. Julitta Griebsch zmarła 26 kwietnia 1982 r.[16].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych – 1922[17]
- Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną[5]
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami[5]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[5]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii[5]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[5]
- Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 127.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 254.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 276.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 201.
- ↑ a b c d e f g h Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 96.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 94 z 1919 roku, poz. 3631.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 22 grudnia 1920 roku, s. 1404.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 333, 639.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923 roku, s. 213.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925 roku, s. 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925 roku, s. 441.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Cieplewicz 1966 ↓, s. 336.
- ↑ Ś.p. pułkownikowa Marja Griebsch. „Polska Zbrojna”. 56, s. 3, 7, 1921-12-04. Warszawa.
- ↑ CAW-WBH: TAE 2183/04/81
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 kwietnia 1922 roku, s. 252.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Mieczysław Cieplewicz. Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (37), s. 316-337, 1966. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
