Hofouf (704)

Jednostka bliźniacza „Hofoufa” – „Madina” w 2017 r.
Klasa	fregata
Typ	Madina
Projekt	F 2000
Historia
Stocznia	CNIM, La Seyne-sur-Mer
Położenie stępki	14 czerwca 1982
Wodowanie	24 czerwca 1983
Królewska Saudyjska MW
Wejście do służby	31 października 1985
Los okrętu	w służbie (2022)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 2000 ton pełna: 2870 t
Długość	całkowita: 115 metrów 106,5 m na KLW
Szerokość	12,5 m
Zanurzenie	3,4 m (4,9 m z sonarem)
Materiał kadłuba	stal
Napęd
4 silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick o łącznej mocy 32 500 KM 2 śruby
Prędkość	30 węzłów
Zasięg	8000 Mm przy prędkości 15 węzłów
Sensory
radary Decca TM 1226, DRBV 15 Sea Tiger, Castor-IIc sonar Thomson-CSF TSM 2630 Diodon sonar TSM 2630 Sorel
Uzbrojenie
1 działo uniwersalne kal. 100 mm 4 działka plot. kal. 40 mm (2 x II) 8 pocisków rakietowych Otomat (2 x IV) rakietowy system przeciwlotniczy Crotale (1 x VIII)
Wyrzutnie torpedowe	4 x 550 mm
Wyposażenie
zintegrowany system walki Thomson-CSF TAVITAC system zakłóceń Thomson-CSF DR 4000S 2 wyrzutnie celów pozornych
Wyposażenie lotnicze
1 śmigłowiec SA 365F Dauphin 2
Załoga	179

Hofouf (704) – saudyjska fregata z lat 80. XX wieku, jedna z czterech zamówionych we Francji jednostek typu Madina. Okręt został zwodowany 24 czerwca 1983 roku w stoczni Constructions industrielles de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer, a do służby w Królewskiej Saudyjskiej Marynarce Wojennej wszedł w październiku 1985 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty i ma status operacyjny (stan na 2022 rok).

„Hofouf” został zamówiony we Francji przez rząd Arabii Saudyjskiej w październiku 1980 roku w ramach programu rozbudowy floty „Sawari”, wraz z trzema bliźniaczymi jednostkami^[1]. Łączna wartość kontraktu wyniosła 14 milionów franków^[2]. Projekt okrętu o sygnaturze F 2000 został opracowany specjalnie dla saudyjskiego kontrahenta^[3]. Gładkopokładowy stalowy kadłub fregaty ma wysoką wolną burtę, a przez to dobrą dzielność morską^[3].

Fregata zbudowana została w stoczni Constructions industrielles de la Méditerranée w La Seyne-sur-Mer^[1]. Stępkę okrętu położono 14 czerwca 1982 roku, został zwodowany 24 czerwca 1983 roku, zaś uroczystość wcielenia do służby w Królewskiej Saudyjskiej Marynarce Wojennej nastąpiła 31 października 1985 roku^[1][3]. Jednostka otrzymała numer burtowy 704^[4][1].

Okręt jest fregatą rakietową z kadłubem wykonanym ze stali, podzielonym na czternaście przedziałów wodoszczelnych^[3]. Długość całkowita wynosi 115 metrów (106,5 metra na linii wodnej), szerokość 12,5 metra i zanurzenie 3,4 metra (4,9 metra z opuszczoną anteną sonaru)^[5][1]. Wyporność standardowa wynosi 2000 ton, zaś pełna 2870 ton^[5][4][a]. Okręt napędzany jest przez cztery silniki wysokoprężne SEMT-Pielstick 16 PA6-BTC o łącznej mocy 32 500 KM, poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami^[1][3]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 30 węzłów^[1][3]. Okręt zabiera 370 ton paliwa, co pozwala osiągnąć zasięg wynoszący 8000 Mm przy prędkości 15 węzłów (lub 6500 Mm przy 18 węzłach)^[1][3]. Energię elektryczną wytwarzają generatory prądotwórcze o łącznej mocy 3480 KM^[3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na dziobie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej Creusot-Loire Compact kal. 100 mm L/55^[1][3]. Kąt podniesienia lufy wynosi od -15 do 80°, waga pocisku 13,5 kg, donośność pozioma 15 000 metrów i pionowa 8000 metrów, teoretyczna szybkostrzelność 90 strz./min, a zapas amunicji 500 sztuk^[3]. Artylerię przeciwlotniczą stanowią umieszczone po obu stronach komina dwa podwójne stanowiska działek przeciwlotniczych Breda-Bofors kal. 40 mm L/70, także w wieżach^[1][3]. Kąt podniesienia lufy wynosi od -13 do 85°, skuteczna donośność 3500–4000 metrów, prędkość początkowa pocisku 1000 m/s, teoretyczna szybkostrzelność 600 strz./min, a zapas amunicji 6300 sztuk^[6].

Na śródokręciu umieszczono dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych Otomat Erato Mk 2^[1][7]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, ciężar głowicy bojowej wynosi 200 kg, zaś maksymalny zasięg (przy użyciu śmigłowca pokładowego) wynosi 180 km^[8]. Na dachu hangaru znajduje się 8-prowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Crotale, z maksymalnym zapasem 26 rakiet^[1][8]. Pocisk rozwija prędkość 2,3 Ma, ciężar głowicy bojowej wynosi 15 kg, może zwalczać cele na dystansie od 700 do 13 000 metrów, poruszające się na pułapie od 4 do 5000 metrów^[8]. Okręt wyposażony jest też w umieszczone na rufie cztery wyrzutnie torpedowe kal. 550 mm^[1][8][b]. Kierowane przewodowo (lub samonaprowadzające) torpedy F 17P mają głowicę bojową o masie 250 kg, maksymalną prędkość 40 węzłów i zasięg do 20 000 metrów^[8].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje dwa radary nawigacyjne Decca TM 1226, radar dozoru nawodnego i powietrznego DRBV 15 Sea Tiger, radar artyleryjski Castor-IIc, sonar kadłubowy Thomson-CSF TSM 2630 Diodon oraz sonar holowany TSM 2630 Sorel, zintegrowany system walki Thomson-CSF TAVITAC i system zakłóceń Thomson-CSF DR 4000S^[8]. Na okręcie zamontowano też dwie wyrzutnie celów pozornych Dagaie^[8].

Wyposażenie lotnicze stanowi śmigłowiec SA 365F Dauphin 2, stacjonujący w umieszczonych na rufie hangarze i lądowisku^[8].

Załoga okrętu składa się z 15 oficerów, 50 podoficerów i 114 marynarzy^[1][10].

Po podniesieniu bandery i szkoleniu załogi, fregata wyruszyła w rejs do Arabii Saudyjskiej^[10]. W połowie 1998 roku w stoczni DCN w Tulonie dokonano modernizacji jednostki, obejmującej m.in. instalację systemu obsługi śmigłowców Samahé 110, aktualizację zintegrowanego systemu walki TAVITAC oraz ulepszenie sonarów i systemów rakietowych^[9][4]. W 2003 roku jednostkę poddano kolejnemu remontowi połączonemu z modernizacją^[10]. Okręt nadal służy w saudyjskiej flocie, stacjonując w Dżuddzie, choć spędza w morzu tylko kilka tygodni w roku (stan na 2022 rok)^[11][12].

• Al Madinah. www.deagel.com. [dostęp 2022-07-27]. (ang.).
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Krzysztof Hanuszek. Morscy strażnicy Mekki – saudyjskie fregaty typu Al Madinah. „Okręty Wojenne”. Nr 1/2003 (57). ISSN 1231-014X. brak numeru strony
• John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1989-90. London: Jane’s Defence Data, 1989. ISBN 0-7106-0886-1. (ang.). Brak numerów stron w książce