Harry Weinberg (ur. w 1939^[1], zm. 9 kwietnia 2022^[2]) – polski fotografik i fotoreporter, uznawany za jednego z wybitnych polskich dokumentalistów XX wieku^[3][4]. Aktywny od lat 50. XX wieku, od 1973 członek Związku Polskich Artystów Fotografików^[5]. Ukończył warszawskie Liceum Fotograficzne (w tej samej klasie znaleźli się m.in. Marek Karewicz, Jan Morek, Leszek Suchocki i Jacek Sielski)^[6].

W 1968^[7] lub 1971^[8] jego fotoreportaż Przyjedź mamo na przysięgę zdobył pierwszą nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Fotografii Prasowej^[8], a w 1975 zdobył srebrny medal na konkursie fotografii wojskowej w Paryżu^[9]. Uczestnik wielu wystaw fotograficznych, przez wiele lat pracował w duecie z Markiem Czudowskim (1938-2021), z którym wykonywali razem swoje słynne akty fotograficzne do kalendarzy i magazynów na zamówienie takich firm jak między innymi FSO^[7][10][11].

Tworzył także fotografię reklamową, a jego portrety wykorzystano m.in. na okładkach płyt gramofonowych zespołów Bajm (albumy Bajm i Nagie skały), 2 plus 1 (Greatest Hits – Live), Lombard (Anatomia), Papa Dance (Nasz ziemski Eden, Nasz Disneyland), a także Anny Jurksztowicz (Dziękuję, nie tańczę), Eleni (Miłość jak wino), Zdzisławy Sośnickiej (Aleja gwiazd) czy Leokadii i Bernarda Ładyszów (Ładyszowie)^[12].

W 2008 jego prace były prezentowane w ramach wystawy Polska lat 70. w Pałacu Kultury i Nauki^[13]. W 2015 w Warszawie odbyła się wystawa jego zdjęć poświęconych Ulicy Próżnej i odbywającym się na niej Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera^[8][9].

Jego dorobek bywa wymieniany na równi z pracami takich XX-wiecznych fotografików jak Zbigniew Dłubak, Zofia Rydet, Andrzej Strumiłło, Leonard Sempoliński, Fortunata Obrąpalska, Bronisław Schlabs, Jerzy Lewczyński, Marek Piasecki czy Benedykt Jerzy Dorys^[14], a także Marek Holzman, Wiesław Prażuch, Jan Kosidowski, Tadeusz Rolke czy Piotr Barącz^[10].

 W Wikimedia Commons znajduje się galeria ilustracji związanych z tematem: Harry Weinberg