Grandzicze
| Dzielnica Grodna | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Miasto | |
| W granicach Grodna |
24 kwietnia 2008 |
Położenie na mapie Grodna  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
 53°44′11″N 23°49′12″E/53,736389 23,820000
| |
Grandzicze (biał. Грандзічы, Hrandziczy) – część Grodna na Białorusi, dawna wieś.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 1921–1939 wieś Grandzicze należała do gminy Hoża w ówczesnym województwie białostockim.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwały 423 osoby, 408 było wyznania rzymskokatolickiego, a 15 prawosławnego. Jednocześnie 408 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 8 białoruską, a 1 inną. Było tu 84 budynki mieszkalne. W pobliskim folwarku o tej samej nazwie mieszkało w dwóch budynkach 18 osób. 13 było wyznania rzymskokatolickiego, a 5 prawosławnego. Pięciu mieszkańców podało inną narodowość niż polska[1].
Wieś należała do parafii św. Franciszka Ksawerego w Grodnie. Prawosławni również mieli swoją parafię w Grodnie.
Folwark i wieś podlegały pod Sąd Grodzki i Okręgowy w Grodnie, najbliższy urząd pocztowy mieścił się w także w Grodnie[2].
Po 1939 wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. Po uzyskaniu niepodległości przez Białoruś miejscowość położona była obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Putryszki. 24 kwietnia 2008 została włączona w granice Grodna[3].
Od 1998 znajduje tu się rzymskokatolicka parafia św. Rocha.
W 1870 w Grandziczach urodził się Bronisław Bohaterewicz (zm. 1940) – generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
Na cmentarzu znajduje się miejsce pochówku nieznanych żołnierzy Wojska Polskiego, poległych we wrześniu 1939 roku[4][5][6].
24 kwietnia 2008 roku wieś Grandzicze została przyłączona do Grodna[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 34.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 485.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2008 г. №234 "О некоторых вопросах административно-территориального устройства г.Гродно и Гродненского района". pravo.levonevsky.org. [dostęp 2020-03-27]. (ros.).
- ↑ W hołdzie Obrońcom Grodna we wrześniu 1939 (FOTOREPORTAŻ) [online], Związek Polaków na Białorusi, 20 września 2020 [dostęp 2020-11-17] (pol.).
- ↑ Małyszczyzna, Kulbaki, Grandzicze. Znicze na grobach obrońców Grodna [online], www.tvp.info [dostęp 2020-11-17] (pol.).
- ↑ Związek Polaków na Białorusi uczcił obrońców Grodna z 1939 r. [online], naviny.belsat.eu [dostęp 2020-11-17] (pol.).
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 24 апреля 2008 г. №234 «О некоторых вопросах административно-территориального устройства г. Гродно и Гродненского района». [dostęp 2018-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grandzicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 794.
- Grandzicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 531.
- Wieś Grandzicze, obwód grodzieński, rejon grodzieński, sielsowiet Putryszki
| Części miasta |
|
|---|---|
| Inne (historyczne) |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
