Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego

Polska
Premier	Antoni Ponikowski
Partie	ChD, SPN
Ideologia	-
Kadencja	od 10 marca 1922 do 6 czerwca 1922
Poprzedni	Pierwszy rząd Antoniego Ponikowskiego
Następny	Rząd Artura Śliwińskiego

Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Antoniego Ponikowskiego, utworzony 10 marca 1922 roku przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Rząd ustąpił 6 czerwca 1922 roku. Zlikwidowano Ministerstwo Kultury i Sztuki.

Dymisja I rządu Antoniego Ponikowskiego spowodowana niemożnością przeforsowania własnej koncepcji włączenia Ziemi wileńskiej do Polski spowodowała przesilenie rządowe. Wincenty Witos (PSL "Piast") i Stanisław Głąbiński (ZLN) odmówili kolejno podjęcia się misji formowania nowego gabinetu. PSL "Piast" nie chciało wejść do większości rządowej bez udziału NPR. W Konwencie Seniorów doszło wobec tego do głosowania na kandydatów pozaparlamentarnych.

Za Ponikowskim wypowiedziały się oprócz macierzystego Narodowo-Chrześcijańskiego Stronnictwa Pracy również PSL "Piast", Polska Partia Socjalistyczna, PSL "Wyzwolenie", Narodowa Partia Robotnicza, Klub Pracy Konstytucyjnej, Narodowe Zjednoczenie Ludowe i Klub Mieszczański (łącznie 247 posłów), przeciwko były zaś Związek Ludowo-Narodowy, Narodowo-Chrześcijański Klub Robotniczy i Stronnictwo Katolicko-Ludowe (łącznie 135 posłów). Wobec tego Antoni Ponikowski przystąpił do tworzenia rządu.

Równocześnie (1 marca) przedstawiciele dyplomatyczni akredytowani w Polsce ostrzegli władze przed "fatalnym wrażeniem", które wywołałaby prosta inkorporacja Wilna.

W skład rządu weszli:

• Antoni Ponikowski (ChNSP) – prezes Rady Ministrów, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego
• Antoni Kamieński – minister spraw wewnętrznych
• Konstanty Skirmunt – minister spraw zagranicznych
• generał porucznik Kazimierz Sosnkowski – kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych (od 13 maja 1922 minister)
• Bronisław Sobolewski – minister sprawiedliwości
• Jerzy Michalski – minister skarbu
• Stefan Ossowski – minister przemysłu i handlu
• Józef Raczyński – minister rolnictwa i dóbr państwowych
• Ludwik Zagórny-Marynowski – minister kolei żelaznych
• Władysław Stesłowicz (SPN) – minister poczt i telegrafów
• Gabriel Narutowicz – minister robót publicznych
• Ludwik Darowski – minister pracy i opieki społecznej
• Witold Chodźko – minister zdrowia publicznego
• Józef Wybicki – minister ds. byłej dzielnicy pruskiej (do 29 kwietnia 1922)

• 29 kwietnia 1922 – likwidacja ministerstwa ds. byłej dzielnicy pruskiej i dymisja Józefa Wybickiego
• 13 maja 1922 – generał porucznik Kazimierz Sosnkowski mianowany ministrem spraw wojskowych^[1]

• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, t. I, s. 23-24.