Chronon (z gr. χρόνος „czas”) – hipotetyczny kwant czasu, niepodzielna jednostka czasu używana w teoriach zakładających jego nieciągłość.

W tradycyjnej mechanice kwantowej czas jest ciągły (tj. jego wartość nie zmienia się skokowo); niektórzy fizycy uważają jednak, że model czasu nieciągłego może okazać się przydatny, np. w grawitacji kwantowej (przy połączeniu zasad mechaniki kwantowej z ogólną teorią względności). Model tego typu zaproponowany został przez P. Caldirolę w 1980^[1]. W jego pracy jeden chronon odpowiada 2×10⁻²³ sekundy.

Wartość chrononu oznaczana jako θ₀, jest wyliczona zgodnie ze wzorem:

${\displaystyle \theta _{0}={\frac {1}{6\pi \varepsilon _{0))}{\frac {e^{2)){m_{0}c^{3))}\approx }$ 6,97 × 10⁻²⁴ s,

gdzie:

${\displaystyle \varepsilon _{0))$ – przenikalność elektryczna próżni,

e – ładunek elektryczny elementarny,

${\displaystyle m_{0))$ – masa spoczynkowa elektronu,

c – prędkość światła w próżni.