Cerkiew Poczęcia Bogurodzicy

A-601 z dnia 28.04.1993
cerkiew filialna
Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Młodowice
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	przemysko-gorlicka
Wezwanie	Poczęcia Bogurodzicy, Zmartwychwstania Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	9/22 grudnia; Pascha
Historia Data zakończenia budowy 1923 Data poświęcenia 24 maja 2016 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Poprzednie wyznanie greckokatolickie
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wolnostojąca, drewniana, ośmioboczna
Położenie na mapie gminy Fredropol Młodowice, cerkiew prawosławna
Położenie na mapie Polski Młodowice, cerkiew prawosławna
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Młodowice, cerkiew prawosławna
Położenie na mapie powiatu przemyskiego Młodowice, cerkiew prawosławna
49°41′05,0″N 22°46′15,5″E/49,684722 22,770972
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Poczęcia Bogurodzicy (znana również pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego) – drewniana prawosławna cerkiew filialna w Młodowicach. Należy do parafii Opieki Matki Bożej w Kłokowicach, w dekanacie Przemyśl diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Dawna świątynia greckokatolicka. Położona na podkarpackim Szlaku Architektury Drewnianej.

Świątynię wzniesiono w 1923 r. w miejscu starszej drewnianej cerkwi (której wezwanie zmieniono w 1864 r. ze św. Anny). Obok cerkwi w tym samym czasie wzniesiono drewnianą dzwonnicę na planie ośmioboku. Dzwonnica cerkiewna w Młodowicach jest jednym z nielicznych i oryginalnym przykładem recepcji modernistycznych form architektonicznych w drewnianym budownictwie sakralnym. Przy świątyni znajduje się prawosławny (dawniej greckokatolicki) cmentarz.

Cerkiew należała do parafii w Kormanicach greckokatolickiego dekanatu niżankowskiego. Do tej parafii należały również filialne cerkwie w Darowicach, Fredropolu i Kupiatyczach.

Po wojnie (od 1958 r.) świątynia była użytkowana przez wiernych Kościoła Prawosławnego. W latach 1993–1997 została wyremontowana. Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego świątynia stała się wyłączną własnością tego Kościoła^[1].

• 
  Widok od strony sanktuarium
• 
  Widok od strony zachodniej
• 
  Widok ogólny

Cerkiew (po ukończonym kolejnym remoncie) została poświęcona 24 maja 2016 r. przez biskupa gorlickiego Paisjusza^[2].

Cerkiew, dzwonnicę i cmentarz wpisano do rejestru zabytków 28 kwietnia 1993 r. pod nr A-601^[3].

Cerkiew drewniana, konstrukcji zrębowej, orientowana, trójdzielna. Od strony zachodniej babiniec. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie, z zakrystią od strony północnej. Dachy cerkwi blaszane. Nad nawą ośmioboczny bęben z kopulastym dachem, zwieńczonym latarnią z cebulastą kopułką. Pozostałe dachy kalenicowe. Wokół cerkwi okap, wsparty na rysiach. Wewnątrz świątyni płaskie stropy. Ikonostas pochodzi z cerkwi w Huwnikach.

Dzwonnica wolnostojąca, na planie ośmioboku, drewniana, trójkondygnacyjna, o konstrukcji słupowo-ramowej, z blaszanym ostrosłupowym dachem, zwieńczonym cebulastym hełmem.

• 
  Dzwonnica
• 
  Element konstrukcyjny
• 
  Kopuła centralna

• Dmytro Błażejowśkyj – Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828–1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X

• Kościoły drewniane, Młodowice