ASSK, to podstawowy język programowania i translator dla komputera K-202. Język ten jest językiem symbolicznym operującym na poziomie rozkazów maszynowych tego komputera, a więc we współczesnej nomenklaturze – asemblerem.

W języku tym składnia wyróżnia następujące jednostki:

• elementy kodu źródłowego, które mają swoje odzwierciedlenie w kodzie wynikowym, generujące kod umieszczany następnie w pamięci operacyjnej:
  • rozkazy z argumentami (symbolicznymi i jawnymi)
  • liczby i wyrażenia arytmetyczne
  • teksty
• pozostałe:
  • komentarze
  • dyrektywy.

Alfabet języka opierał się na podzbiorze znaków ISO-7. Literały liczbowe mogły być wyrażane jako liczby całkowite zapisane w systemie dziesiętnym lub ósemkowym oraz jako liczby zmiennoprzecinkowe (przy czym operacje na takich liczbach wykonywane były za pomocą ekstrakodów). Inne literały dostępne w języku to parametry alfanumeryczne (zbliżone w swych właściwościach do współczesnych literałów łańcuchowych). Zdefiniowano także tekst alfanumeryczny, tj. ciąg znaków ujętych w cudzysłowy, który był umieszczany w pamięci operacyjnej, np. "tekst alfanumeryczny". Identyfikatory i etykiety tworzone były za pomocą liter i cyfr oraz wybranych znaków dodatkowych, przy czym pod uwagę branych było tylko 6 pierwszych znaków. Dostępne były podstawowe operatory, m.in. arytmetyczne i bitowe.

Rozkazy były zapisywane za pomocą odpowiednich kodów z jednym lub dwoma argumentami. Argumentem mogło być również wyrażenie arytmetyczne. Istniała możliwość stosowania zmiennych translacji, a więc zmiennych przechowujących wartość wyznaczaną na etapie translacji, a wystąpienie odwołania do takiej zmiennej powodowało wstawienie aktualnej jej wartości do wyrażenia. Można się było również odwoływać do jednego z 7 rejestrów tego komputera.

Dyrektywy translacji zawarte w kodzie źródłowym umożliwiały sterowanie translacją programu źródłowego na kod wynikowy. Zapisywane były również za pomocą odpowiednich kodów.

Komentarze w języku ASSK podzielone zostały na dwa rodzaje:

komentarze zwykłe

tj. ciąg znaków ujęty w nawiasy kwadratowe (nie wolno było w komentarzu użyć nawiasu kwadratowego zamykającego), np. [komentarz]

komentarze dynamiczne

ciąg znaków ujęty w nawiasy ostre (nie wolno było w komentarzu użyć nawiasu ostrego zamykającego), np. <komentarz>, taki komentarz był wyprowadzany na urządzenie wyjściowe, umożliwiał np. wyświetlanie komunikatów dla operatora podczas procesu translacji.

Struktura programu w języku ASSK opiera się o bloki ujęte w nawiasy syntaktyczne będące dyrektywami języka. Podstawowym blokiem programu jest blok prog, w którym można umieszczać bloki typu macro i segment (a w nim bloki typu macro):

prog *
  [program]
  seg
    [blok segment]
    macro *
      [blok macro]
    finmacro*
  finseg *
  macro *
    [blok macro]
  finmacro*
finprog *

• Opis podstawowego języka symbolicznego M.C. K-202 ASSK. Warszawa: Ośrodek Doskonalenia Kadr Technicznych OW/NOT i Zakład Doświadczalny Mikrokomputerów przy Instytucie Maszyn Matematycznych, wrzesień 1972 r.. Brak numerów stron w książce