12,8 cm PaK 44

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Krupp
Rodzaj	armata przeciwpancerna
Historia
Prototypy	1943
Produkcja seryjna	1944
Wyprodukowano	51
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	128 mm
Długość lufy	7040 mm
Donośność	24,5 km
Prędkość pocz. pocisku	935 m/s
Masa	10 t
Kąt ostrzału	-7° - +45° (w pionie) 360° (w poziomie)
Prędkość marszowa	35 km/h

12,8 cm PaK 44 (Panzerabwehrkanone) niemieckie działo przeciwpancerne z okresu II wojny światowej i najpotężniejsza broń przeciwpancerna z tego okresu. Zostało opracowane jako rezultat doświadczeń uzyskanych na froncie wschodnim w 1943. Dowództwo niemieckie wysunęło zapotrzebowanie na działo dużego kalibru po obejrzeniu 122 mm dział rosyjskich. Początkowo zakładano stworzenie działa polowego znanego jako Kanone K 44, ale po wprowadzeniu przez stronę rosyjską ciężkich czołgów takich jak IS-2 skoncentrowano się na wprowadzeniu udoskonaleń mających na celu stworzenie działa przeciwczołgowego. PaK 44 na krótkich i średnich odległościach miał podobne osiągi jak 88 mm Pak 43, ale na dużych oraz bardzo dużych odległościach (2000-3000 metrów) nie miał sobie równych. Działo stanowiło uzbrojenie ciężkiego niszczyciela czołgów Jagdtiger.

Pocisk PzGr. 43 był w stanie przebić 219 mm pancerza (pod kątem 60°) z odległości 500 metrów^{[potrzebny przypis][1]}.

12,8 cm Pak 44 występowała w 5 wersjach różniących się głównie masą konstrukcji. Armata była montowana na różnych typach lawet m.in. francuskiej lawecie z armaty 155mm GPF-T (wersja 81/1). Wersja 12.8 cm Kanone 80 była montowana w Jagdtiger, a także użyto ją w Panzerkampfwagen VIII Maus.

• Ian V. Hogg, Encyklopedia uzbrojenia, Wydawnictwo Bellona.