Семис — староримска монета. Создаден за време на Римската Република, вредноста ѝ била половина (латински префикс semi половина) од вредноста на бронзен ас. Тој ги следел тежинските девалвации на асот и престанал да се произведува во I век. Името семис се вратило на крајот на IV век и означувало половина од златниот солид, потоа од византиската номисма.

Издаден од Римската монетарната работилница во текот на III век пр. н. е., семисот бил лиена и потоа кована бронзена монета во вредност од половина ас либралис, која тежела една римска фунта или приближно 320 грама. Семисот се бележи со ознаката S, кратенка од семи (полу), за половина фунта, или со шест точки, за шест унци, знаејќи дека една фунта одговара на дванаесет унци. Околу 250 г. пр. н. е., асот и следствено семисот претрпуваат намалување на тежината, поминувајќи на приближно 260 грама за асот, семисот и другите помали единици доживуваат сразмерно намалување.^[1]

Тежината на асот и неговите делови вклучувајќи го и семисот продолжува да се намалува, особено за време на Втората пунска војна, период обележан со инфлација и појава на сребрени монети (денариј и сестерциј) кои ги маргинализирале бронзените монети. И покрај овие значајни последователни варијации на тежината, моделите што го идентификуваат семисот не се разликуваат со неколку исклучоци: Сатурн на аверсот и бродски лак на реверсот.^[2]

Спорадично во текот II век пр. н. е., ковањето семиси во Рим престанало во 82 г. пр.н. е. со затворањето на уредот одговорен за издавање бронзени монети. Производство за месна употреба според римската калибрација било одобрено во Шпанија (како на пример во Монетарната работилница на Контребија Белаиска) и во Нарбонска Галија.^[3] Во 19 г. пр. н. е., монетарната реформа на Август организирала кохерентна хиерархија на различни видови монети. Ковањето на семисот продолжува како ситна промена наменета за месна трговија. Бакарот ја заменува бронзата за неговото производство. Месингени и бакарни монети биле ковани во ковачниците во Рим и Лугдунум. Месните шпански и галски работилници продолжиле да работат на почетокот на I век, особено во Ним, но постепено затвораат во текот на овој век.^[4]

Производството на семиси престанало во времето на Адријан (117-138).

Семисот повторно се појавува како половина од златниот солид (или византиска номисма) помеѓу V и IX век.^[5]

Погрешното припишување во речникот Дарамбер и Саглио на создавањето на семисот од страна на царот Александар Север како замена на квинаријот^[6] или полуауреус е земено од некритичкото читање на Августанската историја.^[7] За современите историчари, овој погрешен показател е анахронизам.

• Римска валута