Римската држава во античко време
Оваа статија е дел од серијалот за политиката на римската држава
Периоди
Римско Кралство 753–509 п.н.е. Римска Република 509–27 п.н.е. Римска Империја 27 п.н.е. – 1453 н.е. Западен двор 395 – 476 Источен двор 395 – 1453 (единствен двор после 476 година) Принкипат 27 п.н.е. – 284 н.е. Доминат 284–641 Времеслед
Римски устав
Устав на Кралството Устав на Републиката Устав на Империјата Устав на доцноантичката Империја Сенат
Преседан и право
Римско право Ius Империум Mos maiorum Колегијалност Auctoritas Римско државјанство Cursus honorum Senatus consultum Senatus consultum ultimum
Собранија
Кентуриско Куриско Плебејски Племенско
Редовни магистрати
Конзул Претор Квестор Промагистрат Едил Трибун Кензор Управник
Вонредни магистрати
Коректор Диктатор Магистер еквитум Конзулски трибун Рекс Триумвири Декемвири
Титули и почести
Римски император Легат Дукс Офикиум Презес Префект Викар Вигинтисексвири Триумвир монеталис Ликтор Магистер милитум Император Принкепс сенатус Понтифекс максимус Август Кесар Тетрарх
Други земји Атлас Портал: „Стар Рим“
п р у

Римските собранија (лат.: Comitia) биле поделени на три вида ― куриатско (лат.: Comitia curiata), центуриско (лат.: Comitia centuriata) и трибутско собрание (лат.: Comitia tributa) во зависност од тоа дали граѓаните се собирале организирани по курии (лат.: Curiae)^[1], по центурии (лат.: Centuriae) или по триби (лат.: Tribus). Сите римски собранија имале законодавна и судска власт, а освен тоа биле одговорни и за изборот на магистратите, кои имале извршна власт. Иако формално, собранијата постоеле сè до III век од нашата ера.

Како претходница на трите наведени видови, некои антички извори го споменуваат и собранието наречено comitia calata (што отприлика би значело = "свикани собранија" од calare = свикување), но неговата функција, како и самото постоење, не е потврдена со сигурност. Според некои истражувачи, ова собрание од најраниот период го свикувал врховниот свештеник - "понтифекс максимус" (pontifex maximus) за на насобраните граѓани да им го соопшти Календарот за таа година заедно со деновите во кои би можеле да се извршуваат правните работи (практика која кон крајот на IV век п.н.е. ја прекинал Гнеј Флавиј), за да се изберат некои свештенички колегиуми (flamines) и rex sacrorum, или пак, насобраните граѓани да послужат како сведоци при објавувањето на тестаментите. Меѓутоа, самото име на ова собрание упатува на неговиот неорганизиран, незадолжителен карактер, а неговите претпоставени функции се сведуваат исклучиво на религиска улога (чинот на сведочење при оставање на завештение имал религиски карактер). Тоа дава повод да се помисли дека едноставно се работело за насобрани граѓани, а не за организирана институција на државната власт.