Лозје^[1][2] — земјоделско земјиште засадено со винова лоза што се користи за производство на грозје.

Квалитетот на лозовиот плод го одредуваат бројни чинители, како што се местото, изложеноста на сонце, микроклиматските услови и почвата.

Најраните докази за производство на вино датираат помеѓу 5000 и 6000 пр. н. e.^[3] Технологијата на производство на вино била значително подобрена од старите Грци, но најголем напредок е постигнат по падот на Римското Царство со техниката на одгледување, која била вообичаена низ цела Европа.^[4] Во средновековна Европа, Католичката црква била посветен поддржувач на виното, кое било неопходно за одржување на католичката миса. За време на долгите нестабилности во средниот век, католичките манастири одржувале и развиле лозарски практики, имајќи ресурси, сигурност, стабилност и интерес за подобрување на квалитетот на нивните вина. Тие ги поседувале најдобрите лозја во Европа, а „vinum theologium“ се сметал за најдобар од сите други.

Лозјата во Европа биле засадени со различни видови Vitis vinifera. Меѓутоа, на крајот на 19 век, вкупните насади биле речиси уништени од лисни вошки случајно донесени во Европа од Северна Америка. Американските лозари развиле сорти на винова лоза, како што е Vitis labrusca, отпорни на вошки. Сортите винова лоза биле спасени така што ги калемеле на сортите на американските лозари.

• „Лозје“ — расказ од истоимената збирка на македонскиот писател Блаже Конески.^[5]

• Вино
• Грозје