Lingua Occitana est sermo Indoeuropaeus. Sub familia Romanica subsummata est una cum linguis Lusitana, Italiana, Francogallica, Dacoromanica aliisque. Clarus scriptor huius linguae fuit Fridericus Mistral.

Situs locutorum

Lingua Occitanica primaria est in regione meridionali Franciae (quam regionem, Aquitaniam et Narbonensem antiquas comprehendentem, "Occitània" interdum ab hodiernis appellatur); insuper in Valle Aranis Cataloniae et aliquibus Pedemontii oppidis Italiae. His temporibus fere quattuor decies centena milia hominum Occitane loquuntur. Lingua Occitana, nominata lingua Aranica, in Catalaunia, lingua officialis est.

Dialecti

• gasconicus
  • aranicus
• lemovicensis
• limanicus
• languedocianus
• provincialis
• vivariensis-alpensis

Poetae et scriptores clariores

• Arnaldus Daniel (saeculo XII)
• Petrus Vidal (saeculo XII)
• Marcabru (saeculo XII)
• Bernardus de Ventadorn (saeculo XII)
• Raimbaldus de Aurenga (saeculo XII)
• Petrus Cardenal (saeculo XIII)
• Fridericus Mistral (saeculo XIX)
• Iosephus Roumanille (saeculo XIX)
• Johannes Franciscus Blanc (saeculo XXI)

Bibliographia

• Emil Levy, Provenzalisches Supplement-Wörterbuch: Berichtigungen und Ergänzungen zu Raynouards Lexique roman Volumina apud Internet Archive
• Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Felibrige (1878) recensio interretialis apud Lexilogos
• François-Just-Marie Raynouard, Lexique roman: ou, Dictionnaire de la langue des troubadours Volumina apud Internet Archive

Vicipaedia in Lingua Occitana