Sebastián Martínez-Risco

Nome orixinal	(gl) Sebantián
Biografía
Nacemento	19 de xaneiro de 1899 Ourense, España
Morte	24 de setembro de 1977 (78 anos) A Coruña, España
Lugar de sepultura	cemiterio de Santo Amaro da Coruña
8º Presidente da Real Academia Galega
1960 – 1977 ← Manuel Casás Fernández – Domingo García-Sabell →
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela Universidade de Zaragoza Universidade de Madrid
Actividade
Ocupación	escritor , xuíz
Membro de	Real Academia Galega (académico de número) (1953–1977) Real Academia Galega (membro correspondente) (1944–1953)
Xénero artístico	poesía, teatro, romance e ensaio
Lingua	Lingua castelá e lingua galega
Familia
Irmáns	Manuel Martínez-Risco
Sinatura

Sebastián Martínez-Risco Macías, nado en Ourense o 19 de xaneiro de 1899 e finado na Coruña o 24 de setembro de 1977, foi un xuíz e escritor galego, presidente da Real Academia Galega.

Realizou os estudos secundarios en Ourense, no Instituto do Posío (actual IES Otero Pedrayo de Ourense). Trasladouse a Santiago de Compostela onde iniciou a carreira de Dereito, que continuou na Universidade de Zaragoza e concluíu en Madrid. En 1924 gañou a oposición de maxistrado, converténdose en xuíz de instrución en Pobra de Seabra (1926-1927), O Barco de Valdeorras (1927-1933), Vilalba (1933-1941) e A Coruña (1941-1943). Foi ascendido a maxistrado, e exerceu na Audiencia de Ourense, mais o 27 de abril de 1944 pediu a excedencia para exercer como avogado na Coruña. Porén, entre 1969 e 1970 volveu á carreira xudicial na Audiencia de Xirona para poder acollerse aos dereitos pasivos que lle correspondían^[1]. De novo colaborou en La Centuria, na prensa de Zaragoza (cando estudaba alí) e en El Pensamiento Astorgano de Astorga (de onde era o seu tío), e entre 1919 e 1923 escribiu en La Esfera de Madrid. En 1917 deu unha conferencia sobre Rosalía de Castro en Zaragoza, e escribiu unha obra de teatro con José Camón Aznar. En 1943 publicou a novela La tanza negra. Ejemplo y agonía del juez Oria, en certa medida autobiográfica, na que se fala do seu papel como xuíz durante a guerra civil española e a posguerra.

Fundou e dirixiu o Ateneo de Lugo. En 1944 foi nomeado membro correspondente da Real Academia Galega, ingresando en 1953 como membro de número co discurso O sentimento da Xustiza na literatura galega, respondido por Manuel Banet^[2]. En 1955 participou na fundación da Agrupación Folklórica Aturuxo, e dirixiu a coral polifónica El Eco da Coruña.

Foi o sexto presidente da Academia, posto que exerceu na clandestinidade entre 1960 e 1977. Durante a súa presidencia celebrouse por primeira vez o Día das Letras Galegas.^[3]

Formou parte do Consello de Dirección da Revista de Economía de Galicia e do Consello de Administración da Editorial Galaxia.

Nas eleccións xerais de España de 1977 foi candidato ao Senado por Candidatura Democrática Galega, mais non resultou elixido.

Fillo do enxeñeiro de camiños Sebastián Martínez Risco Pérez-Santamarina e mais de Cándida Macías García (irmá de Marcelo Macías), foi irmán de Manuel e Luis Martínez-Risco, e curmán de Vicente Risco. Casou con Mercedes Alonso Blanco, e foi pai dos avogados Sebastián e Mercedes Martínez-Risco Alonso. Foi tamén avó da actriz Isabel Risco.

• La tanza negra. Ejemplo y agonía del juez Oria (novela, 1943)

• Trébol poético (1943; con prólogo de Santiago Amaral)
• 14 nadaliñas (Ediciós do Castro, 1973)
• Do recuncho amado (1980)

• O sentimento da xustiza na literatura galega (1953)
• Presencia da lingua galega (1973)
• Conferencias encol de Castelao (1975)

• Ao abeiro da amizade. Epistolario 1926-1976. Ramón Otero Pedrayo, Sebastián Martínez-Risco (2021). Vigo Galaxia. 438 páxs. ISBN 978-84-9151-639-2. Introdución, transcrición e notas de Xosé Ramón Freixeiro Mato.^[4]

• Sebastián Martínez-Risco na Biblioteca Virtual Galega.
• Sebastián Martínez-Risco na Real Academia Galega.

Predecesor: Manuel Casás Fernández

Presidente da RAG  1960-1977

Sucesor: Domingo García-Sabell