Oclocracia ou goberno do xentío (do grego ὀχλοκρατία, do latín ochlocratia) segundo a visión aristotélica clásica é unha das tres formas específicas de dexeneración^[1] das formas puras de goberno, en concreto da politeia.^[2][3] Ás veces o termo confúndese con tiranía da maioría dado que están intimamente relacionados.

Non hai que confundir o concepto de «xentío» coa noción de «multitude» promovida fundamentalmente por Spinoza, que durante a Idade Media diferenciouse da distinción de «pobo» e «xentío» promovido por Hobbes e imperante ata os nosos días. A diferenza básica é que baixo a distinción de Hobbes o conxunto de cidadáns queda simplificada nunha unidade como corpo único con vontade única (xa sexa que un mero xentío reúna os requisitos necesarios para ser considerada como pobo), mentres que o concepto de multitude refusa desa unidade conservando a súa natureza múltiple.^[4] A partir desta distinción, etimoloxicamente, a democracia é o goberno do pobo que coa vontade xeral lexitima ao poder estatal, e a oclocracia é o goberno do xentío,^[5] é dicir, o xentío, masa ou gentío é un axente de produción biopolítica que á hora de abordar asuntos políticos presenta unha vontade viciada, evicciosa, confusa, injuiciosa ou irracional, polo que carece de capacidade de autogoberno e polo tanto non conserva os requisitos necesarios para ser considerada como «pobo».

• Populismo

Este artigo sobre política é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.