Dinastía Hohenstaufen
Títulos	Emperador do Sacro Imperio Romano Rei de Romanos Rei de Sicilia Duque de Suabia
Fundador	Frederico I de Suabia
Último gobernante	Conrado IV de Suabia
Fundación	1079
Disolución	1268

Os Hohenstaufen ou Staufen, tamén coñecidos como xibelinos, foron unha dinastía de emperadores do Sacro Imperio Romano Xermánico, que tamén foron monarcas dos reinos de Alemaña e de Sicilia.

A casa de Hohenstaufen era orixinaria da rexión de Suabia, na actual Baviera, por iso os Hohenstaufen tamén se coñecen como os suabos.

O nome de Hohenstaufen adoptárono dun castelo situado entre Göppingen e Schwäbisch Gmünd (Suabia).

O primeiro representante desta liñaxe do que se ten comprobada a súa existencia é Frederico de Büren. O seu fillo Frederico I, primeiro duque de Suabia, casou coa única filla de Henrique IV en 1079, recibindo o Ducado de Suabia, que desta forma foi incorporado aos dominios desta familia. En 1125 herdaron as posesións da dinastía Salia cando se esta se extinguiu.

Os Hohenstaufen intentaron obter a coroa do reino de Alemaña e desde entón mantiveron unha rivalidade constante cos güelfos. Alcanzaron as súas aspiracións cando algúns dos seus membros foron elixidos emperadores do Sacro Imperio Romano Xermánico e reis de Alemaña (entre 1138 e 1254).

Henrique VI, despois do seu matrimonio coa princesa Constanza de Sicilia, da normanda casa dos Hauteville, apoderouse do Reino de Sicilia, feito que xerou un enfrontamento entre os Hohenstaufen e o papado.

En 1268 morreu decapitado o último dos seus representantes, Conradino.

• Conrado III, Rei de romanos (1138-1152)
• Frederico I Barbarroxa, emperador (1155-1190)
• Henrique VI, emperador (1191-1197)
• Filipe de Suabia, rei de Alemaña (1198-1208)
• Frederico II, emperador (1220-1250)
  • Henrique (VII), Rei de romanos (1220-1235)
• Conrado IV, rei de Alemaña (1237-1254), Rei de romanos

• Henrique VI (1194-1197)
• Frederico II (1198-1250)
  • Henrique (VII) (1212-1217) (nominal, asociado co seu pai Frederico II)
• Conrado IV (1250-1254)
• Conradino (1254-1258/1268)
• Manfredo (1258-1266)

• Frederico I de Suabia (1079-1105)
• Frederico II de Suabia (1105-1147)
• Frederico I Barbarroxa (Frederico III de Suabia) (1147-1152)
• Frederico IV de Suabia (1152-1167)
• Frederico V de Suabia (1167-1170)
• Frederico VI de Suabia (1170-1191)
• Conrado II de Suabia (1191-1196)
• Filipe de Suabia (1196-1208)
• Frederico II (Frederico VII de Suabia) (1212-1216)
  • Henrique (VII) (Henrique II de Suabia) (1216-1235)
• Conrado IV (1235-1254)
• Conradino (Conrado V) (1254-1268)

• Constanza II de Hohenstaufen (1230-1307)

Foi Frederico I o primeiro que usou en heráldica a aguia imperial, un símbolo xa asociado ao Imperio Romano Xermánico. Só a partir do século XIII foron codificadas as regras da heráldica e comezou o uso de superpoñer o escudo da casa á aguia negra imperial (Schwarzer Adler).^[1]

O escudo da casa de Suabia era de "ouro con tres leóns negros pasantes". A rama siciliana adoptou unha versión modificada da aguia imperial, substituíndo o campo de oro por un de prata, cunha aguia negra co bico e as patas vermellas.^[2]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Dinastía Hohenstaufen

• Franco Cardini e Marina Montesano (2006): Storia medievale. Firenze: Le Monnier Università. ISBN 88-0020-474-0.
• Odilo Engels (2005): Die Staufer. 8. Auflage. Stuttgart: Kohlhammer. ISBN 3-17-017997-7.

• Sacro Imperio Romano-Xermánico
• Reino de Sicilia

• Die staufischen Ritter Os cabaleiros suabos (Papel dos Hohenstaufen en Italia) (en alemán). Consultada o 5 de outubro de 2016.