Anxélica brava
Clasificación científica
Reino: Plantae División: Magnoliophyta Clase: Magnoliopsida Orde: Apiales Familia: Apiaceae Subfamilia: Apioideae Apioid superclade Tribo: Selineae Xénero: Angelica Especie: A. sylvestris
Nome binomial
'Angelica sylvestris' L.

A anxélica brava (Angelica sylvestris) é unha especie da familia das umbelíferas, nativa do oeste e norte de Europa, Laponia, Groenlandia, países escandinavos e Rusia. Aparece tamén nos Alpes, Pireneos, Apeninos e o Cáucaso.

De 1 a 2 m de altura. A súa raíz que é bianual, é moi carnosa, máis ben longa e grosa e ascende dela un talo groso, acanalado, fistuloso, ramificado e articulado, de cor purpúrea. As follas son grandes, pinnadas, con folíolos de bordos serrados, lanceolados-ovalados e agudos e con pecíolos envolventes. As flores son dunha cor amarela averdada e se dispoñen en grandes umbelas de 30 a 40 flores que, cando madurecen, convértense nunhas umbeliñas máis miúdas porén máis compactas.

Do grego anghelos, anxo, polas súas virtudes. Na zona do Val de Arán e en Le Couserans (Pireneos), os talos floridos pendurábanse do teito para afastar da casa os maos espíritos. A raíz usábase como amuleto polos xogadores. Considerouse un talismán para os cativos.^[1]

Principios: Aceite esencial, ácido anxélico, resina, tanino, pectina. Na esencia identificouse: felandreno, furfurol, alcois metílico e etílico. As follas teñen un 1%. A densidade oscila do 0,8 ó 0,9, sendo solúbel en tres volumes de alcol a 90°.^[1]

Indicacións: é recendente, carminativo, emenagogo, antiespástico, anafrodisíaco.^[1]

Pode provocar fotosensibilización e dermatite de contacto. A doses elevadas deprime o sistema nervioso central.

Úsanse a raíz e as sementes. Apáñase en setembro, de preferencia exemplares de solos secos, que teñen maior riqueza nos seus principios activos.^[1]

Outros usos: as sementes esmagadas úsanse coma insecticida. Os talos queimados nas brasas, ceiban un fume recendente que disque provoca estados visionarios ao alentalo.^[1]

Angelica sylvestris foi descrita por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 1: 251. 1753.^[2]

Etimoloxía

Angelica: nome xenérico que deriva do latín para "angelical", en referencia ás propiedades medicinais da planta, que se di que foi revelada a un monxe por un anxo que lle dixo que era unha cura para unha praga.^[3]

sylvestris: epíteto que significa "que medra bravo".^[4]

Sinonimia

• Galego:anxélica brava, herba dos lazarosos, herba da raña, herba da sarna^[7].

Detalles da planta:

• 
  Planta
• 
  Folla
• 
  Talo
• 
  Umbela, inflorescencia
• 
  Sección da folla
• 
  Sección do talo da folla

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Anxélica brava

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Anxélica brava

1. Plantas para el futuro: [1]
2. Bailey, L. H. & E. Z. Bailey. 1976. Hortus Third i–xiv, 1–1290. MacMillan, Nova York.
3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., Nova York.
4. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.