کنوانسیون آلودگی هوای فرامرزی دوربرد
کنوانسیون آلودگی هوای فرامرزی دوربرد (به انگلیسی: Convention on Long-Range Transboundary Air Pollution) که اغلب به اختصار «کنوانسیون هوا» یا «CLRTAP» نامیده می‌شود، برای حفاظت از محیط زیست انسانی در برابر آلودگی هوا و کاهش تدریجی و جلوگیری از آلودگی هوا، از جمله آلودگی هوای فرامرزی دوربرد، در نظر گرفته شده‌است. این کنوانسیون توسط برنامه پایش و ارزیابی اروپا (EMEP) که توسط کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا (UNECE) اداره می‌شود، اجرا می‌شود.
این کنوانسیون در ۱۳ نوامبر ۱۹۷۹ برای امضا باز شد و در ۱۶ مارس ۱۹۸۳ لازم‌الاجرا شد.
دبیرخانه
[ویرایش]این کنوانسیون دارای ۵۱ عضو است و دبیر خانه آن دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا (UNECE) می‌باشد. طرف‌های فعلی کنوانسیون روی نقشه نشان داده شده‌اند. این کنوانسیون توسط برنامه نظارت و ارزیابی اروپا (EMEP) (مخفف برنامه همکاری برای نظارت و ارزیابی انتقال دوربرد آلاینده‌های هوا در اروپا) به اجرا در‌می‌آید.[۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ «EMEP Home». www.emep.int. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۰۱.
پیوند به بیرون
[ویرایش]| آلودگی هوا | |
|---|---|
| آلودگی آب | |
| آلودگی خاک | |
| آلودگی هسته‌ای |
|
| آلودگی‌های دیگر |
|
| پیمان‌های بین‌المللی |
|
| سازمان‌های مربوطه در ایران | |
| سازمان‌های مربوطه در دیگر کشورها |
|
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Convention on Long-Range Transboundary Air Pollution». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ شهریور ۱۴۰۱.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
