بخشی از سری مقالات در مورد:
نسبیت عام
معادلات میدان اینشتین
آشنایی با نسبیت عام عصر طلایی نسبیت عام ریاضیات نسبیت عام آزمون‌های نسبیت عام
مفاهیم بنیادین اصل نسبیت نظریه نسبیت هموردایی عام معیت نسبیت همزمانی سینماتیک رویداد (نسبیت) چارچوب مرجع دستگاه مرجع لخت جرم (فیزیک) جرم (فیزیک) Rest frame Center-of-momentum frame انحنا ژئودزیک Geon اصل هم‌ارزی جرم در نسبیت عام هم‌ارزی جرم و انرژی اصل ناوردایی جرم نامتغیر Spacetime symmetries نسبیت خاص Doubly special relativity de Sitter invariant special relativity لائورنت نوتال سرعت نور مشتق زمانی زمان ویژه Proper length انقباض طول Action at a distance Principle of locality هندسه ریمانی شرایط انرژی
پدیده‌ها مغناطیس گرانشی مسئله دو جسم در نسبیت عام گرانش میدان گرانشی پتانسیل گرانشی همگرایی گرانشی امواج گرانشی انتقال به سرخ گرانشی انتقال به سرخ انتقال‌به‌آبی اتساع زمان اتساع زمان گرانشی تأخیر شاپیرو پتانسیل گرانشی Gravitational compression رمبش گرانشی کشش چارچوب اثر ژئودزیکی Apparent horizon افق رویداد تکینگی گرانشی تکینگی برهنه سیاه‌چاله سفیدچاله فضازمان پیکان زمان مخروط نوری خط جهانی فضای سه‌بعدی فضای چهاربعدی فضا زمان منیفلد (هندسه) منیفلد دیفرانسیل‌پذیر Riemannian manifold Configuration space فضای حالت (فیزیک) فضای فاز فضای هیلبرت فضای اقلیدسی فضای توپولوژی Topological defect نمودار مینکوفسکی فضای مینکوفسکی Lorentz scalar Closed timelike curve (CTC) کرم‌چاله Ellis wormhole
معادلات فرمالیسم‌ها معادلات گرانش خطی‌شده معادلات میدان اینشتین معادلات فریدمان ژئودزیک‌ها در نسبیت عام Mathisson–Papapetrou–Dixon معادله همیلتون-ژاکوبی-اینشتین Curvature invariant (general relativity) تبدیل لورنتس منیفلد شبه ریمانی Globally hyperbolic manifold Causality conditions ساختار علی فرمالیسم‌ها صورت‌گرایی ای‌دی‌ام صورت‌گرایی بی‌اس‌اس‌ان Newman–Penrose صورت‌گرایی پسانیوتنی پارامتری نظریه پیشرفته نظریه برانس دیکی فرضیه سانسور کیهانی نظریه کالوزا-کلین گرانش کوانتومی ابرگرانش
حل‌ها Relativistic disk متریک شوارتس‌شیلد (interior) متریک رایسنر-نوردشتروم متریک گودل متریک کر نیومن متریک (کر) متریک کازنر Lemaître–Tolman فضای تاب–نات مدل میلن متریک فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر فضازمان موج پی پی غبار ون استاکم Weyl–Lewis–Papapetrou Vacuum solution
قضایا Birkhoff's theorem Geroch's splitting theorem Goldberg–Sachs theorem Lovelock's theorem نظریه بدون مو قضایای تکینگی پنروز-هاوکینگ Positive energy theorem
دانشمندان آلبرت اینشتین هندریک لورنتز دیوید هیلبرت آنری پوانکاره کارل شوارتزشیلد ویلم دو سیتر هانس رایسنر گونار نوردشتروم هرمان ویل آرتور استنلی ادینگتون الکساندر فریدمان ادوارد آرتور میلن فریتس تسوئیکی ژرژ لومتر کورت گودل جان ویلر هاوارد پرسی رابرتسون جیمز ماکسول باردین آرتور جئوفری واکر روی کر سوبرامانیان چاندراسخار یورگن الرس راجر پنروز استیون هاوکینگ امل کومار ریچادوری جوزف تیلور راسل هالس ویلم ژاکوب ون استاکم آبراهام هاسکل تاب ازرا نیومن شینگ تونگ یائو کیپ تورن مشارکت‌کنندگان در نسبیت عام
ن ب و

مدل میلن (به انگلیسی: Milne model) یک مدل کیهان شناسی نسبیت خاصی بود که توسط ادوارد آرتور میلن در سال ۱۹۳۵ پیشنهاد شد.از نظر ریاضی این مدل در واقع حالت خاصی از مدل فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر در نقطه حدی با چگالی انرژی صفر است (یا به عبارت دیگر، جهان خالی) و از اصل کیهان‌شناختی پیروی می‌کند. مدل میلن همچنین به فضای ریندلر شباهت دارد.

مدل میلن به خاطر ویژگی‌هایش یعنی انرژی صفر و خمش فضایی منفی ماگزیمال، با مشاهدات کیهان‌شناسی در تناقض است.

جهان میلن حالت خاصی از جهان عمومی تر فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر است. پاسخ میلن را می‌توان از پاسخ عمومی تر با صفر قراردادن چگالی انرژی، فشار و ثابت کیهانی به دست می آید و خمش فضا منفی است. با این فرضها و معادلات فریدمان این نتیجه به دست می آید که فاکتور مقیاس با مختصات زمان رابطه خطی دارد.^[۱][۲]

با دادن مقدار واحد به خمش فضایی و سرعت نور، متریک جهان میلن را در مختصات کروی می‌توان به شکل زیر نوشت:^[۲][۳]

${\displaystyle ds^{2}=dt^{2}-t^{2}(d\chi ^{2}+\sinh ^{2}{\chi }d\Omega ^{2})\ }$

که در آن

${\displaystyle d\Omega ^{2}=d\theta ^{2}+\sin ^{2}\theta d\phi ^{2}\ }$

متریک دو-کره است و

${\displaystyle \chi =\sinh ^{-1}{r))$

مولفه شعاعی با خمش اصلاح شده بری فضای با خمش منفی متغیر بین صفر و ${\displaystyle +\infty }$ است.

فضای خالی که مدل میلن توصیف می‌کند را می‌توان با داخل یک مخروط نور یک رویداد در فضای مینکوفسکی به همراه یک تغییر مختصات متناظر دانست.^[۲]

میلن این مدل را مستقل از نسبیت عام، اما با آگاهی از نسبیت خاص به وجود آورد. به گونه ای که او در آغاز آن را توصیف کرد، این مدل شامل انبساط فضا نبود، بنابراین انتقال به سرخ‌ها را با استفاده از سرعت پسروی مرتبط با انفجار فرضی توضیح می‌دهد. اما هم ارزی ریاضی آن با حالت خاص چگالی انرژی صفر (${\displaystyle \rho =0}$) مدل فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر بیانگر این است که یک پاسخ نسبیت عامی کامل با استفاده از فرض‌های میلن، فاکتور مقیاس در حال افزایش و انبساط فضا را ایجاب می‌کند.

• Milne, Relativity, Gravitation and World Structure, Oxford University Press, 1935
• Milne Cosmology: Why I Keep Talking About It - a detailed non-technical introduction to the Milne model

ن ب و نظریه نسبیت
نسبیت خاص	پیش‌زمینه اصل نسبیت آشنایی با نسبیت خاص نسبیت خاص بنیان‌ها سینماتیک (مکانیک) چارچوب مرجع سرعت نور معادلات ماکسول فرمول‌بندی ناوردایی گالیله‌ای ترادیسی‌های گالیله تبدیل لورنتس نتایج اتساع زمان جرم نسبیتی هم‌ارزی جرم و انرژی انقباض طول نسبیت همزمانی اثر دوپلر نسبیتی Thomas precession Relativistic disks فضازمان فضای مینکوفسکی جهان‌خط نمودار مینکوفسکی مخروط نوری
نسبیت عام	پیش‌زمینه آشنایی با نسبیت عام ریاضیات نسبیت عام نسبیت عام مفاهیم بنیادین نسبیت خاص اصل هم‌ارزی جهان‌خط هندسه ریمانی نمودار مینکوفسکی فضازمان در نسبیت عام پدیده‌ها مسئله دو جسم در نسبیت عام همگرایی گرانشی موج گرانشی کشش چارچوب اثر ژئودزیکی افق رویداد تکینگی گرانشی سیاه‌چاله معادلات گرانش خطی‌شده صورت گرایی پسا-نیوتنی پارامتری معادلات میدان اینشتین ژئودزیک‌ها در نسبیت عام معادلات فریدمان صورت‌گرایی ای‌دی‌ام صورت‌گرایی بی‌اس‌اس‌ان معادله هامیلتون-ژاکوبی-اینشتین مباحث پیشرفته نظریه کالوزا-کلین گرانش کوانتومی پاسخ‌های کامل در نسبیت عام متریک شوارتس‌شیلد متریک رایسنر-نوردشتروم متریک گودل متریک کر نیومن متریک (کر) متریک کازنر فضای تاب–نات مدل میلن متریک فریدمان-لومتر-رابرتسون-واکر فضازمان موج پی پی غبار ون استاکم
دانشمندان	آلبرت اینشتین هندریک لورنتز داویت هیلبرت آنری پوانکاره کارل شوارتزشیلد ویلم دو سیتر هانس رایسنر گونار نوردشتروم هرمان ویل آرتور استنلی ادینگتون الکساندر فریدمان ادوارد آرتور میلن فریتز زوئیکی ژرژ لومتر کورت گودل جان ویلر Robertson جیمز ماکسول باردین آرتور جئوفری واکر روی کر سوبرامانیان چاندراسخار یورگن الرس راجر پنروز استیون هاوکینگ جوزف تیلور راسل هالس ویلم ژاکوب ون استاکم آبراهام هاسکل تاب ازرا نیومن شینگ تونگ یائو کیپ تورن مشارکت‌کنندگان در نسبیت عام