Miniaturazko erretratua erretratu txiki bat da, gehienetan gouachez, akuarelaz edo esmaltez egina. Erretratuen miniaturak eskuizkribu iluminatuen miniaturen tekniketatik abiatuta garatu ziren, eta ezagunak izan ziren XVI. mendeko eliteen artean, batez ere Ingalaterran eta Frantzian, eta XVIII. mendearen erdialdetik aurrera hedatu ziren Europan zehar, eta oso ezagunak izan ziren dagerrotipoak eta argazkigintza garatu arte XIX. mendearen erdialdean^[1]. Oro har, familiaren baitan egiten ziren opari intimoak ziren, edo segizioan parte hartu nahi zutenek egiten zituztenak, baina gobernari batzuek, Ingalaterrako Jakue I.ak kasu, kopuru handiak egin zituen opari diplomatiko edo politiko gisa^[2]. Batez ere familiako kide bat aldi garrantzitsuetan kanpoan egotera joaten zenean margotzen ziren, dela gerrara edo emigratzera zihoan senar edo seme bat, dela ezkontzen zen alaba bati.

Lehen miniaturagileek akuarela erabiltzen zuten pergamino luzatuaren gainean margotzeko, edo (bereziki Ingalaterran) nahi bezala ebakitako karten gainean. Teknika askotan "limning" deitzen zen (Nicolas Hilliardek 1600 inguruan "limming"aren arteari buruz egindako tratatuan bezala), edo txikian pintatzea^[3]. XVII. mendearen bigarren erdian, kobrearen gainean margotutako beira-esmaltea gero eta ezagunagoa egin zen, bereziki Frantzian. XVIII. mendean, miniaturak boliaren gaineko akuarelarekin margotu ziren, eta hori nahiko merkea zen. 40 mm × 30 mm-ko tamaina txikiko miniaturazko erretratuak askotan erlikia-ontzietan, erloju-zorroetan edo bitxi-piezetan jartzen ziren, gainean eraman ahal izateko. Beste batzuk euskarriekin markoztatzen ziren edo horman esekitzen, edo rape-kaxen tapakietan sartzen^[4].