Luisa Fernanda Borboikoa
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Luisa Fernanda de Borbón
Jaiotza	Madril, 1832ko urtarrilaren 30a
Herrialdea	Espainia
Heriotza	Sevilla, 1897ko otsailaren 2a (65 urte)
Hobiratze lekua	Panteón de Infantes
Familia
Aita	Fernando VII.a Espainiakoa
Ama	Maria Kristina Borboikoa
Ezkontidea(k)	Prince Antoine, Duke of Montpensier (en)  (1846ko urriaren 10a -  ezezaguna)
Seme-alabak	ikusi Princess María Isabel of Orléans (en) Maria de las Mercedes Orleansekoa Prince Fernando of Orléans (en) Princess Maria Cristina of Orléans (en) Prince Felipe of Orléans (en) Princess Maria Amelia of Orléans (en) Princess Maria de la Regla of Orléans (en) Prince Luis of Orléans (en) Infante Antonio, Duke of Galliera (en)
Anai-arrebak	ikusi Elisabet II.a Espainiakoa Infanta María Luisa Isabel of Spain (en) Agustín Muñoz, 1st Duke of Tarancón (en) María Amparo Muñoz, 1st Countess of Vista Alegre (en) Juan Muñoz y de Borbón, Conde de Recuerdo (en) José Muñoz y Borbón, 1st conde de la Gracia (en) Fernando Muñoz, 2nd Duke of Tarancón (en) Maria de los Milagros Muñoz (en) María Cristina Muñoz y Borbón (en)
Leinua	Borboi leinua
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	aristokrata
Jasotako sariak	ikusi Order of the Starry Cross Dame of the Order of Queen Maria Luisa  (1832ko urtarrilaren 30a)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	Erromatar Eliza Katolikoa

Maria Luisa Fernanda Borboikoa (Madril, 1832ko urtarrilaren 30a - Sevillan, 1897ko otsailaren 2a), Espainiako infanta izan zen bere jaiotza egunetik eta Montpensierko dukesa ezkontza bidez.

Luisa Fernanda Borboiko infanta, Fernando VII. erregearen eta bere emaztearen, Maria Cristinaren, bigarren eta azkenengo alaba izan zen. Madrileko Errege Jauregian jaio zen. Jauregi horretako kaperan bataiatu zen bere jaiotzaren hurrengo egunean. Bere aiton-amonak, aitaren aldetik Karlos IV Espainiakoa eta Maria Luisa Parmakoa ziren, eta amaren aldetik, Frantzisko I.a Bi Sizilietakoa eta bere emaztea, Maria Isabel Borboikoa, infanta.

Luisa Fernandaren ahizpa nagusiena, Elisabet II.a Borboikoa, Cadizeko dukearekin, bere lehengusuarekin, ezkontzeko hitza emana zuen. Erreginak oinordekorik izango ez zuela pentsatuz, Luis Filipe Frantziako erregeak, bere bilobak Espainiako erregeak izateko asmoa zuen, horregatik infanta, Madrilen, 1846ko urriaren 10ean Antonio Orleansekoarekin (1824-1890) ezkondu zen, Montpensierko dukea eta Luis Filiperen semea zena. Ezkontza bikoitza izan zen, bertan, erregeak ezkondu baitziren. Isabel II.ak bere koinatuari Espainiako infante titulua aitortu zion. Montpensierko dukeak Parisera lekualdatu ziren lehenengo, eta geroago Sevillara bizitzera joan ziren.

Erreginaren eta Montpensierko dukeen arteko harremanak, gehienetan zailak izan ziren. Ezaguna zen Antonio de Orleansek espainiar tronua bere buruarentzat eta bere emaztearentzat nahi zuela, batez ere, bere aitaren baztertzearen ondoren 1848an, gainera, politikoki talka egiten zuen Espainiako errege familiakoen kide batzuekin. “Iraultza Loriatsua”, 1868an gertatu zen iraultzean, Isabel II.a tronutik kendu zutenean, Montoensierko dukeei ez zien eraginik egin. Espainian bizitzen jarraitu zuten eta Antonio Orleanskoa, errege izendatzeko ahal zuen guztia egin zuen. Bere zortea eten egin zen 1870ko martxoaren 12an bere emaztearen lehengusua duelu baten desafiatu zuenean. Henrike Borboiko infantea, erregearen kontsortearen anaia, Leganesetik hurbil agertu zen hilik; honen ondorioz, dukeak 60 boto bakarrik jaso zituen, Amadeo Savoikoak aldiz, 191 eta Luisa Fernandak bakarra.

Tronua lortzeko irrikaz, bere alaba, Maria de las Mercedes Orleanskoa animatu zuten Alfonso XII.arekin ezkontzera, Espainiako tronua berreskuratuko zuena 1874an bere amaren abdikazioaren ondoren. Elkarteak gutxi iraun zuen, Maria de las Mercedes ezkontzatik hilabete batzuetara nahiko azkar hil zelako. Luisa Fernandaren azken urteetan bere semeen heriotzak gertatu ziren: Maria Amelia (1870), Luis (1874), Maria de las Mercedes (1878) eta Maria Cristina (1879). Bere senarra, Montpensierko dukea, 1890ean hil zen.

Luisa Fernanda infanta ia helduaro osoan bizi izan zen bere senarrarekin San Telmoren Jauregian, Sevillan. 1893an, alarguna izanda, jauregiko lorategietako zati handi bat Sevillako Udalari eman zion eta 1897an jauregi berean hil zen. Lorategi hauek inauguratuko ziren 1914an Maria Luisa Parkearen izenarekin. Luisa Fernanda, El Eskorial monasterioaren infanteen panteoian lurperatu zuten 1897ko otsailaren 5ean.

Bere aita hiltzean, Pradoko museoaren edukiaren erdia oinordetu zuen. Garai horretan, Museo Real deitzen zen eta erregeen ondasuna zen.